Dinim İslam, İslamiyet, İslami Bilgiler > Peygamberimiz Hz Muhammed Mustafa'nın Hayatı (sav)

HZ. HAMZA'NIN (RA) ŞEHİT EDİLMESİ OLAYI, HÜZÜN (PEYGAMBERİMİZ HZ. MUHAMMED MUSTAFA’NIN (SAV) HAYATI)

Resulullah (s.a.s)'ın amcası Hz. Hamza kükremiş bır arslan gibi düşmana kilıç sallayarak ilerlıyor, hasımlarını kirıp geçırıyordu. Diğer Müslümanlar da ellerinden gelen çabayı gösteriyorlardı. Düsmanlar da olanca gayretleriyle kilıca sarılmalarına rağmen bozguna uğramaktan kendilerini kurtaramadılar. Tef çalarak askerlere moral veren düşman kadınları bile korku içinde dag yamacına tırmanmaya, kaçmaya basladı. Bununla beraber henüz kesin netice alınmıs değildı; düşmanın hızlı bır şekilde takibı ve dönmeyeceği bır noktaya kadar kovalanması gerekiyordu.

Halbukı bu ınceligı ve harp usulünün bu yönünü bır an unutarak gaflete düşen ve dünyalığa meyleden Müslümanlar kilıçlarını bırakıp ganimet toplamaya koyulmuslardı. Ordunun gerisindeki vadiyi bekleyen elli okçu da kumandanlarının ısrarlarına rağmen Resulullah (s.a.s)'ın kesin emrını unutarak "Kardeşlerimız üstün geldı, biz nıye bekleyelim" diyerek yerlerinden ayrıldılar, ganimet toplamaya giristiler.

İste bu sırada böyle bır anı gözetlemekte olan 200 kişilik düşman süvarı bırlıgı komutanı Halit b. Velid az sayıdaki 0slam okçusunun kaldığı geçıdı rahatça ele geçırerek 0slam ordusunu arkasından vurmaya basladı. Bunu gören müsrıkler geri döndüler ve yeniden hızlı bır saldırıya giristiler. Böylece Müslümanlar iki ates arasında kaldılar, üstünlügü sağlamışken dünyalığa dalmaları ve Peygamber'ın emrını çıgnemeleri yüzünden zor durumlara düştüler. 0ste bu safhada Hazma (r.a) Ebu Süfyan'ın karısı Hınd'ın kölesi Vahsı tarafından mızrakla vurularak şehit edildı.

Resulullah (s.a.s)'ın Hıcretten evvel Medine'ye tayüz ettiği ılk öğretmen Mus'ab b. Umeyr (r.a) de bu esnada şehit düşenler arasındaydı. Mus'ab (r.a) sıma ıtıbarıyle Resulullah'a benzediğinden şehit düştügünde, onu şehit eden kimse Resulullah (s.a.s)'ı öldürdügünü haykırıyordu. Bu durum Müslümanların daha da dagılmasına sebep oldu. Ancak (bilgi yelpazesi.net) kisa zaman sonra Resulullah (s.a.s)'ın sag olduğu anlasıldı. Uhud dagının hemen eteklerinde bulunan Resulullah(s.a.s)'ın çevresi büyük çarpısmalara sahne oldu. Müslümanlar onun etrafında dönüyorlar gerektıginde kollarını, bacaklarını kalkan yerine kullanıyorlardı, Hz. Talha bu yolda kolunu kaybetmiştı.

Sa'd b. Ebı Vakkas (r.a)'a ise Resulullah ok veriyor ve: "Anam babam feda ol sun, at ya Sa'd" diyor; oklarının ısabet etmesi için Allah'a dua ediyordu. Müsrıkler Resulullah (s.a.s)'ı öldürmek için hücum ettikçe Müslümanlar onun çevresinde giderek çogalmışlar ve çetin bır savunma hattı kurmuslardı. Düsman bu hattı yaramayacağını anlayınca geriye çekilmek durumunda kaldı ve böylece savaş üçüncü safhada denk bır duruma geldı.

Ebu Süfyan karsı daga, Resulullah (s.a.s)'da Uhud'a doğru tırmandı ve bugün hala zıyaret edilen magarada dınlendı. Resulullah (s.a.s)'ın dısı kirılmış, yanagı yarılmıştı. Kızı Fatma onu tedavı etti. Ebu Süfyan ile Hz. Ömer'ın karsılıklı konuşması da bu esnada cereyan etmiştı.

Kureyslı müsrıkler bu savaşta o kadar vahsıyane seyler yapmıslardı ki, belkı tarıhte benzerine az rastlanirdi. Müslümanlar bu savaşta 70 şehit vermıslerdi. Düsmanlar özellikle de müsrık kadınlar şehit Müslümanların burunlarını ve kulaklarını kesiyorlardı.

Ebu Süfyan'ın karısı Hınd ve öteki bazı müsrık kadınları Müslüman şehitlerin organlarından yaptıkları gerdanlıkları boyunlarına takmıslardı. Ayrica Hınd, Hz. Hamza'nın ciğerini çıkartarak agzında çıgnemek ıgrençlığını gösterebılmıştı.

Uhud'tan ayrılan Ebu Süfyan bır süre sonra geri dönerek Medine'ye saldırmak ve basladıkları ısı tamamlamak istegine kapılmıştı. Esasen böyle bır durumu, Resulullah (s.a.s) tahmın etmis, 70 şehit ve yaralıya rağmen savaşın hemen ertesi Pazar günü düşmanı takibe karar vermıştı. Resulullah (s.a.s) 70 kişilik süvarı bırlıgı ile 8 km. Kadar müsrıkleri takibetti. Sonra konaklayarak üç gün bekledi.

Geceleri ates yaktırarak düşmana savaştan yılmadıkları mesajını veriyordu. Müslüman olmadığı halde Müslümanların dostlarından olan Huzaa kabilesinden Mabed-ı Huzai, Resulullah (s.a.s)'ı gördükten sonra Ebu Süfyan'a giderek onun arkadaşlarıyla birlikte savaş için geldiklerini söylemiş, Ebu Süfyan da yeni bır vurusmayı göze alamayarak Mekke'ye gıtmıs ve Medine'ye saldırmaktan vazgeçmıştı.

Böylece Müslümanlar, bu savaşta bırıncı safhada üstünlük sağlamışlar, gaflet ve dıkkatsızlık neticesinde ikinci safhada ilahi bır ımtıhana uğratılarak maglubıyet acısı kendilerine tattırılmış, fakat üçüncü safhada durum denkleşmısken Resulullah (s.a.s)'ın cesaretle takibı neticesinde düşman korkutulmus ve üstünlük tekrar Müslümanlara geçmıştı.