|
|
Eğitim Öğretim İle İlgili Belgeler > Tiyatro Oyunları, Skeçler, Piyesler, Oratoryolar, Rondlar, Monologlar, Dramalar, Canlandırmalar
KARDEŞ KAVGASI (YANLIŞ HAREKET, DOĞRU HAREKET) (TİYATRO OYUNLARI, METİNLERİ, SKEÇLER, PİYESLER, ORATORYOLAR, RONDLAR, MONOLOGLAR, DRAMALAR, CANLANDIRMALAR, KISA TİYATRO OYUNLARI)
KARDEŞ KAVGASI (Yanlış)
Karakterler
Abla (Selin, 8- 10 yaşlarında)
Kardeş (Mert, 4-5 yaşlarında)
Babaanne (Yaşlı kadın)
Baba (35-40 yaşlarında)
Anne (35-40 yaşlarında)
(Babaanne oturmuş örgü örerken kardeş elinde bebekle sahneye girer. Ablası onu kovalarken sahneye girer.Küçük kız babaannenin arkasına saklanır. Abla da durur.)
Abla: O benim oyuncağım, niçin aldın?
Kardeş: Oynadıktan sonra vereceğim.
Abla: İzin almadan aldığın için hemen geri vermeni istiyorum
Kardeş: Tamam o zaman, ablacığım oyuncağınla oynayabilir miyim?
Abla: Hayır!
Kardeş: Ya izin de istedik, niçin vermiyorsun?
Abla: Ben oynayacağım çünkü…
Kardeş: Ben de vermiyorum, o zaman.
(Kardeş kaçar, abla kovalar. Babaannenin etrafında koşuşurlar. Bir yandan da konuşurlar)
Abla: Çabuk ver!
Kardeş: Hayır vermeyeceğim!
Abla: Ver dedim sana!
Babaanne: Ay yeter. Durun! Başım şişti.
(ikisi de durur)
Abla: İzinsiz oyuncağımı aldı, şimdi de vermiyor.
Kardeş: Oynadıktan sonra vereceğim.
Babaanne: Oynadıktan sonra verecekmiş ablası. Biraz oynasın, sen büyüksün…
Abla: Kendi oyuncakları ile oynasın, ben onunkileri alıyor muyum?
Babaanne: O küçük kızım. (Fısıldar gibi) Sen dur, oynadıktan sonra ben gizlice alır veririm sana.
Abla: Hayır, kendisinin vermesini istiyorum.
(Anne ve baba sahneye girer)
Baba: Neler oluyor? Sesiniz ta dışarıdan duyuluyor.
Babaanne: Her zamanki kavga çocuğum. Oyuncağı paylaşamıyorlar. Selin’e “sen büyüksün ver diyorum” dinlemiyor.
Anne: Selin, çok ayıp! Kardeşini niçin üzüyorsun ?
Abla: Ben üzmüyorum. Oyuncağımı kaçırdı. İsteyince de bağırıyor.
Baba: Ne var sen de versen?
Abla: Ama baba o benim, teyzem doğum günümde almıştı.
Anne: Kızım oyuncağını yiyecek değil ya. Oynasın verir. Bebek gibisin,
Abla: Ya kırarsa?
Baba: Kırarsa, ben sana yenisini alırım.
Abla: Ben yeni oyuncak istemiyorum. Teyzemin hediyesi oyuncağı istiyorum.
Anne: Yeter artık uzattın! Güzellikle söylüyoruz anlamıyorsun.Çabuk odana!
Abla: Her zaman böyle oluyor. Kardeşini oynat. Kardeşini ağlatma. Kardeşine oyuncaklarını ver. Büyük olmaktan nefret ediyorum.
(Ağlayarak odadan çıkar)
|
|
KARDEŞ KAVGASI (Doğru)
(Babaanne oturmuş örgü örerken kardeş elinde bebekle sahneye girer. Ablası onu kovalarken sahneye girer.Küçük kız babaannenin arkasına saklanır. Abla da durur.)
Abla: O benim oyuncağım, niçin aldın?
Kardeş: Oynadıktan sonra vereceğim.
Abla: İzin almadan aldığın için geri vermeni istiyorum
Kardeş: Tamam o zaman, ablacığım oyuncağınla oynayabilir miyim?
Abla: Hayır!
Kardeş: Ya izin de istedik, niçin vermiyorsun?
Abla: Ben oynayacağım çünkü…
Kardeş: Ben de vermiyorum, o zaman.
Kardeş kaçar, abla kovalar. Babaannenin etrafında koşuşurlar. Bir yandan da konuşurlar)
Abla: Çabuk ver!
Kardeş: Hayır vermeyeceğim!
Abla: Ver dedim sana!
Babaanne: Ay yeter. Durun! Başım şişti.
(ikisi de durur)
Abla: İzinsiz oyuncağımı aldı, şimdi de vermiyor.
Kardeş: oynadıktan sonra vereceğim.
Babaanne: Oynadıktan sonra verecekmiş ablası. Biraz oynasın, sen büyüksün…
Abla: Kendi oyuncakları ile oynasın, ben onunkileri alıyor muyum?
Babaanne: O küçük kızım. (Fısıldar gibi) Sen dur, oynadıktan sonra ben gizlice alır veririm sana.
Abla: Kendisinin hemen vermesini istiyorum.
Kardeş: Vermeyeceğim!
Abla: Vereceksin.
(Anne ve baba sahneye girer)
Baba: Neler oluyor? Sesiniz ta dışarıdan duyuluyor?
Babaanne: Her zamanki kavga oğlum. Oyuncağı paylaşamıyorlar. Selin’e sen büyüksün ver diyorum, dinlemiyor.
Anne: (Selin’e) Neler olduğunu anlatır mısın kızım?
Abla: Oyuncağımı oynamak için bu arıyordum ki baktım Mert’in elinde. Niçin izinsiz aldığını sorup geri istedim. O da oyuncağı kaçırdı. Oyuncağımı istiyorum.
Baba: Haklısın kızım, Mert ayıp etmiş. Senden izin istemeliydi.
Babaanne: Ne var verse? O daha küçük.
Anne: Selin Mert’den büyük olabilir ama sonuçta o da çocuk.
Abla: O oyuncağı ben çok seviyorum teyzem doğum günümde almıştı. Kırılırsa çok üzülürüm.
Babaanne: Baban yine alır yavrum.
Baba: Hayır o oyuncağı ben alamam . Benzerini alabilirim ama onu alamam. O teyzesinin Selin’e armağanı. Onu korumaya çalışması çok güzel.
Anne: Oğlum şimdi özür dileyip onu oyuncağı ablasına verecek. İzin isteyip güzelce oynayacağına söz verirse ablası (bilgi yelpazesi.net) belki ona geri verir.
Babaanne: Bizim zamanımızda böyle miydi? Seni üç yaş büyük ablan büyüttü sayılır.
Baba: Ablama yazık etmişsiniz o zaman. Çocukluğunu yaşayamamış. Çocukları büyütmek kardeşlerin değil anne ve babanın görevi.
Anne: Ablası kardeşini çok seviyor her zaman yardım da ediyor. Kardeşi de ona karşı saygılı olmalı.
Baba: Hadi bakayım oğlum özür dileyip oyuncağını ver ablana.
Kardeş: Özür dilerim (oyuncağını verir)
Abla: Güzel güzel oynayacağına söz verirsen oyuncağı alabilirsin.
Kardeş: Söz veriyorum ablacığım. (Oyuncağı alır) Teşekkür ederim.
Anne: Aferin benim çocuklarıma… Birer tane çikolatayı hak ettiniz şimdi.
|
|
| ||||