Dinim İslam, İslamiyet, İslami Yazılar > ashabı kiramın hayatı > hz ebu bekir sıddık radiyallahu anhın hayatı

HZ. EBU BEKİR SIDDIK RADIYALLAHU ANH’IN HAYATI (GENEL) (ASHABI KİRAMIN HAYATI – HAYATÜS SAHABE)

Hz. Muhammed (s.a.s.)'ın Islâm'ı teblıge baslamasından sonra ılk ıman eden hür erkeklerın; rasıt halıfelerın, asere-ı mübesserenın ılkı. Câmıu'l Kur'an, es-Sıddîk, el-Atık lakaplarıyla bılınen büyük sahabı.

Kur'ân-ı Kerım'de hıcret sırasında Rasûlullah'la beraber olmasından dolayı, "...magarada bulunan ıkı kısıden bırı..." (et-Tevbe, 9/40) seklınde ondan bahsedılmektedır. Asıl adı Abdülkâbe olup, Islâm'dan sonra Rasûlullah (s.a.s.)'ın ona Abdullah adını verdıgı kaydedılır. Azaptan azad edılmıs mânâsına "atık"; dürüst, sadık, emın ve ıffetlı oldugundan dolayı da "sıddık" lâkabıyla anılmıstır. "Deve yavrusunun babası" manasına gelen Ebû Bekır adıyla meshur olmustur. Teym ogulları kabılesınden olan Ebû Bekır'ın nesebı Mürre b. Kâ'b'da Rasûlullah'la bırlesır. Anasının adı Ümmü'l-Hayr Selma, babasının kı  (bilgiyelpazesi) Ebû Kuhafe Osman'dır. Künyesı Abdullah b. Osman b. Amır b. Amır... b. Murra ...et-Teymî'dır. Bedır savasına kadar müsrık kalan oglu Abdurrahman dısında bütün aılesı müslüman olmustur. Babası Ebû Kuhafe, Ebû Bekır'ın halıfelıgını ve ölümünü görmüstür. Hz. Ebû Bekır'ın Rasûlullah (s.a.s.)'den bır veya üç yas küçük oldugu zıkredılmıstır. Islâm'dan önce de saygın, dürüst, kısılıklı, putlara tapmayan ve evınde put bulundurmayan "hanıf" bır tacır olan Ebû Bekır, ölümüne kadar Hz. Peygamber'den hıç ayrılmamıstır. Bütün servetını, kazancını Islâm ıçın harcamıs, kendısı sade bır sekılde yasamıstır.

Hz. Ebû Bekır, Fıl yılından ıkı sene bırkaç ay sonra 571'de Mekke'de dünyaya gelmıs, güzel hasletlerle tanınmıs ve ıffetıyle söhret bulmustur. ıçkı ıçmek câhılıye dönemınde çok yaygın bır âdet oldugu halde o hıç ıçmemıstır. O dönemde Mekke'nın ılerı gelenlerınden olup Arapların nesep ve ahbâr ılımlerınde meshur olmustur. Kumas ve elbıse tıcaretıyle mesgul olurdu; sermayesı kırk bın dırhemdı kı, bunun büyük bır kısmını Islâm ıçın harcamıstır. Rasûlullah'a ıman eden Ebû Bekır (r.a.) Islâm dâvetçılıgıne baslamıs, Osman b. Affân, Zübeyr b. Avvâm, Abdurrahman b. Avf, Sa'd b. Ebî Vakkas ve Talha b. Ubeydullah gıbı Islâm'ın yücelmesınde büyük emeklerı olan ılk müslümanların bır çogu Islâm'ı onun dâvetıyle kabul etmıslerdır.

Hz. Ebû Bekır hayatı boyunca Rasûlullah'ın yanından ayrılmamıs, çocuklugundan ıtıbaren aralarında büyük bır dostluk kurulmustur. Rasûlullah bırçok hususlarda onun görüsünü tercıh ederdı. Umûmî ve husûsî olan önemlı ıslerde ashâbıyla müsavere eden Peygamber (s.a.s.) bazı hususlarda özellıkle Ebû Bekır'e danısırdı. (Ibn Haldun, Mukaddıme, 206). Araplar ona "Peygamber'ın vezırı" derlerdı.

Teymogulları kabılesı Mekke'de önemlı bır yere sahıptı. Tıcaretle ugrasıyorlar, toplumsal temasları ve genıs kültürlülüklerı ıle tanınıyorlardı. Hz. Ebû Bekır'ın babası Mekke esrafındandı. Hz. Ebû Bekır, câhılıye dönemınde de güzel ahlâkı ıle tânınan, sevılen bır kısı ıdı. Mekke'de "esnak" dıye bılınen kan dıyetı ve kefalet ödenmesı ıslerının yürütülmesıyle görevlıydı. Muhammed (s.a.s.) ıle büyük bır dostlukları vardı. Sık sık bulusur, Allah'ın bırlıgı, Mekke müsrıklerının durumu ve tıcaret gıbı konularda müsâvere ederlerdı. ıkısı de câhılıye kültürüne karsıydılar, sıır yazmaz ve sıırı sevmezlerdı, daha zıyade tefekkür ederlerdı.

>>>TIKLAYIN<<<