|
|
hayatın içinden bilgiler > isimler sözlüğü, isimler ve anlamları > erkek isimleri ve erkek isimlerinin anlamları
M HARFİ İLE BAŞLAYAN ERKEK İSİMLERİ VE ERKEK İSİMLERİNİN ANLAMLARI (İSİMLER SÖZLÜĞÜ)
MACİD / MACİT: (AR) Şan ve şeref sahibi olan kimse. İyi ahlaklı. Ulu.
MAHFİ: (AR) Gizli, saklı.
MAHFUZ: (AR) Korunmuş, gözetilmiş. Gizlenmiş, saklanmış.
MAHİR: (AR) Maharetli, hünerli, elinden iş gelir, becerikli.
MAHMUD / MAHMUT: (AR) Hamd olunmuş, sena edilmiş, övülmeye değer.
MAHŞER: (AR) Huy, tabiat.
MAHSUN: (AR) Güçlendirilmiş, güçlü.
MAHSUT: (AR) Hasat edilmiş, ekini biçilmiş. Biçilmiş ekin.
MAKAL: (AR) Söz, lakırdı. Söyleme, söyleyiş.
MAKBUL: (AR) Kabul olunmuş, alınmış, alınan. Beğenilen, hoş karşılanan, geçer.
MAKSUD / MAKSUT: (AR) Kasdolunan, istenilen şey, istek. Maksat, niyet, murat. Varılmak istenen yer.
MAKSUM: (AR) Ayrılmış, bölünmüş. Kısmet.
MAKSUR: (AR) Kasrolunmuş, kısaltılmış, kasılmış. Alıkonulmuş. Bir şeye ayrılmış.
MAKUL: (AR) Akla uygun bulunan. Akıl ile bilinir, akılla kanıtlanan. Oldukça akıllı, sözü akla yakın.
MÂLİK: (AR) Sahip, bir şeye sahip olan, bir şeyi olan.
MALKOÇ: (TR) Akıncı ocağı reisi.
MANSUR: (AR) Yardım olunmuş, Allah'ın yardımıyla galip, üstün gelmiş. Türk müziğinde bir düzen. Bir ney çeşidi.
MANZUR: (AR) Bakılan, nazar olunan. Gözde olan, beğenilen.
MARUF: (AR) Herkesçe bilinen tanınmış belli. Meşhur ünlü.
MASUM: (AR) Suçsuz, kabahatsiz, günahsız, ismet sahibi. Saf, temiz.
MAŞUK: (AR) Sevilen, sevilmiş.
MAZHAR: (AR) Bir şeyin göründüğü çıktığı yer. Nail olma, şereflenme. Bir çeşit tef.
MAZLUM: (AR) Zulüm görmüş. Halim, selim, sakin, sessiz.
MAZMUN: (AR) Borçluluk, kefalet. Ödenmesi gereken şey.
MECİD / MECİT: (AR) Çok ulu, yüce, şan ve şeref sahibi. Allah'ın sıfatlarından.
MECNUN: (AR) Cin tutmuş, cinlenmiş. Delice seven, tutkun. Leyla ile Mecnun hikayesinin erkek kahramanı.
MEFTUN: (AR) Büyülenmiş. Gönül vermiş, tutkun vurgun. Hayran olmuş, şaşmış.
MEHDİ: (AR) Kendisine rehberlik edilen. Allah tarafından hidayet verilmiş olan. Doğru yolu tutan. Şiilere göre 12 imamın sonu.
MEHİB: (AR) Heybetli, azametli, korkunç . Arslan (Esed, gazanfer, haydar, şir).
MEHMET: (TR) Muhammed isminin türkçesi. (bkz. Muhammed).
MEKİN: (AR) Temekkün eden, oturan yerleşen. Vakarlı, temkinli, vakar, iktidar sahibi.
MELİH: (AR) Melahat sahibi, güzel, şirin, sevimli.
MELİK: (AR) Padişah, hakan, hükümdar. Mal sahibi. Allah'ın isimlerinden.
MEMDUH: (AR) Övülmüş, övülecek.
MENDERES: (YUN) Akarsu yataklarının dolanbaçlı kısmı. Ege bölgesindeki 3 akarsudan birisinin adı.
MENGÜ: (TR) Ebedi ölümsüz, bengi.
MENGÜALP: (TR) Ölümsüz, güçlü, kuvvetli, yiğit.
MENGÜBAY: (TR) Varlıklı kimse.
MENGÜBERT: (TR) Allah verdi.
MENGÜCEK: (TR) Erzincan, Kemah, Divriği ve Şebinkarahisar'ı içine alan bölgeyi fethederek XII. yy.'ın ilk yansına kadar elinde tutan Türk sülalesi.
MENGÜÇ: (TR) Yaşlı.
MENGÜER: (TR) (bkz. Mengü).
MENGÜTAY: (TR) (bkz. Mengüer).
MENNAN: (AR) Çok ihsan eden, verici, ihsanı bol.
MENSUR: (AR) Saçılmış, dağılmış. Ölçüsüz, uyaksız, manzum olmayan söz.
MERD / MERT: (FAR) Adam, insan. Özü sözü doğru kabadayı, yiğit.
MERDAN: (FAR) Mertler, insanlar, erkekler, yiğitler.
MERİH: (AR) Dünya'dan sonra güneşe en yakın olan gezegen.
MERT: (FAR) Özü, sözü doğru yiğit. Erkek insan.
MERTEL: (FAR-TR) (bkz. Mert).
MERTER: (FAR-TR) (bkz. Mert).
MERTKAL: (FAR-TR) Her zaman doğru kal.
MERTKAN: (FAR-TR) Mert soydan gelen.
MERTOL: (FAR-TR) Her zaman sözünün eri ol.
MERVAN: (AR) Emevi sülalesinin Mervan kolu.
MERZUK: (AR) Rızıklandırılmış, rızık verilmiş.
MESİH: (AR) Üzerine yağ sürülmüş. Mesholunmuş, başka bir şekle girmiş olan. Acaip, tuhaf. Mesih: Hz. İsa'nın elini sürdüğü hastaların derhal iyileşmesi dolayısıyla kendisine isim olarak verilmiştir.
MESUD / MESUT: (AR) Saadetli, bahtlı, bahtiyar, kutlu.
METE: (TR) Büyük Türk-Hun İmparatoru (M.Ö. 209-174).
METEHAN: (TR) (bkz. Mete)
METİN: (AR) Metanetli, sağlam, dayanıklı. Özü, sözü doğru, sebatkar, itimat edilir.
METİNER: (TR) (bkz. Metin)
MEVLUD / MEVLİT: (AR) Yeni doğmuş çocuk. Doğulan zaman. Hz. Muhammed'in doğumunu anlatan manzum eser.
MİDHAT / MİTHAT: (AR) Övme.
MİKAİL: (AR) Dört büyük melekten rızıkların dağıtımıyla görevli olan melek.
MİRAT: (AR) Ayna.
MİRAÇ: (AR) Merdiven. Göğe çıkan. Hz. Muhammed'in göğe çıktığı gece.
MİRAN: (FAR) Beyler.
MİRKELAM: (FAR) Güzel, nazik konuşan kimse.
MİRZA: (FAR) Emiroğlu beyi, hükümdar soyundan gelen. Doğu Türk devletlerinde asalet unvanı.
MİZAN: (AR) Terazi. Sağlama.
MUAMMER: (AR) Ömür süren, yaşayan, yaşamış.
MUCİB / MUCİP: (AR) İcabet eden, uyan. İcap eden, gereken. Sebeb olan, vesile teşkil eden.
MUHAMMED / MUHAMMET: (AR) Tekrar tekrar övülmüş. Birçok güzel huylara sahip. Hz. Peygamber 'in isimlerindendir. Dedesi Abdülmuttalib tarafından, gökte hak yerde halk övsün niyetiyle bu ad konulmuştur.
MUHARREM: (AR) Tahrim olunmuş, haram kılınmış. Kamer takviminin birinci ayı aşura ayı. Müslümanlıktan önce bu ayda savaşmak yasak olduğu için (bilgi yelpazesi.net) bu ad verilmiştir. Bu ayın ilk 10 gününde Kerbela vakasının yıldönümünde matem yapılır. 10. gününde aşure pişirilir.
MUHİB / MUHİP: (AR) Seven, sevgi besleyen, dost.
MUHİDDİN / MUHİTTİN: (AR) Dini saran, çevreleyen.
MUHLİS: (AR) Halis, katıksız. Dostluğu, samimiliği ve her hali içten gönülden olan. MUHSİN: (AR) İhsan eden, iyilikte, bağışta bulunan.
MUHTAR: (AR) İhtiyar eden, seçilmiş, seçkin. Hareketinde serbest olan, istediği gibi davranan, dilediğini yapan. Köy veya mahalle işlerine bakmak üzere halkın seçtiği kimse.
MUHTEŞEM: (AR) İhtişamlı, tantanalı, debdebeli, görkemli.
MUHYİ: (AR) İhya eden, dirilten, canlandıran, hayat veren.
MUİD: (AR) Öğretmen yardımcısı. Asistan.
MUİN: (AR) Yardımcı. Çırak.
MUİZ: (AR) Ağırlayıcı, izzet ve ikram edici.
MUKADDER: (AR) Takdir olunmuş, kıymeti biçilmiş, kadri değeri bilinmiş, beğenilmiş. Yazılı, yazılıp belirlenmiş ilahi taktir. Yazılı olmayıp sözün gelişinden anlaşılan.
MUKADDES: (AR) Takdis edilmiş, mübarek kutsal temiz.
MUKBİL: (AR) İkballi, kutlu, mutlu, bahtiyar, mes'ud.
MUKİM: (AR) İkamet eden, oturan.
MUKMİR: (AR) Ay ışıklı, mehtaplı.
MUNGAR: (TR) Eli açık, cömert.
MUNİS: (AR) Ünsiyetli alışılan, yadırganmaz, alışılmış. Cana yakın sevimli. İnsandan kaçmayan.
MURAD / MURAT: (AR) Arzu, istek, dilek. Maksat meram.
MURATHAN: (AR) (bkz. Murat).
MURTAZA: (AR) İrtiza edilmiş, beğenilmiş seçilmiş. Güzide.
MUSA: (AR) Vasiyet edilmiş. Vasi nasbolunmuş, vasiyeti yerine getirmekle vazifelendirilmiş. Tavsiye olunmuş. Sina yarımadısında, Eymen vadisinde Tur dağında Allah'ın lütfuna mazhar olarak, kavmine "on emir" adı altında Allah'ın şeriatını bildiren peygamber. Büyük kitaplardan Tevrat ona indirilmiştir.
MUSTAFA: (AR) Temizlenmiş, seçilmiş, güzide. Hz. Peygamberin isimlerinden.
MUTA: (AR) İtaat olunan, boyun eğilen, başkalarının kendisine itaat ettikleri. Hz. Peygamberin isimlerinden.
MUTİ: (AR) İtaat eden, baş eğen, veren. Tabi, bağlı. Rahat ve uslu.
MUTLAY: (TR) Mutlu, sevinçli ay.
MUTLU: (TR) Talihli, uğurlu. Bahtiyar.
MUTLUALP: (TR) (bkz. Mutlu).
MUTLUGÜN: (TR) (bkz. Mutlu).
MUTLUHAN: (TR) (bkz. Mutlay).
MUTLUTEKİN: (TR) (bkz. Mutlay).
MUTTALİB: (AR) Talepte bulunan, isteyen.
MUTLUER: (TR) (bkz. Mutlu).
MUVAFFAK: (AR) Başaran beceren.
MUVAHHİD / MUVAHHİT: (AR) Allah'ın birliğine inanan. Allah'tan başka hiçbir ilah ve kanun koyucu tanımayan, yalnız Allah'tan gelen emirleri kabul eden.
MUVAKKAR: (AR) Tevkir edilmiş, ağırlanmış, saygı gösterilmiş olan. Vakarlı, ağırbaşlı. MUZAFFER: (AR) Zafer, üstünlük kazanmış, üstün.
MUZİ: (AR) Işık veren parlayan parlak.
MÜMİN: (AR) İman etmiş, İslam dinine inanmış, müslüman.
MÜBAREK: (AR) Bereketli, feyizli. Uğurlu, hayırlı, kutlu, mutlu. Beğenilen, sevilen, kızılan şaşılan kimse. Bir şey hakkında sözleşme.
MÜCAB / MÜCAP: (AR) Duası kabul edilen.
MÜCAHİD / MÜCAHİT: (AR) Cihad eden, din düşmanlarıyla savaşan. Savaşan, uğraşan, savaşçı. Gayret eden, çok çalışan. Tasavvufta nefsine karşı gelerek kendini terbiye eden ve böylece manevi makamlara erişen kimse, derviş.
MÜFİD / MÜFİT: (AR) İfade eden, anlatan, manalı. Faydalı.
MÜHİB / MÜHİP: (AR) Heybetli, korkunç, korkutan. Tehlikeli ve saygı uyandıran.
MÜJDAT: (FAR) Müjdeler, sevinçli haberler.
MÜKERREM: (AR) Muhterem, aziz sayın, saygıdeğer, sayılan, onurlandıran, hürmet ve tazime erişmiş.
MÜKREM: (AR) Kerem ve şeref ile nitelenmiş olan.
MÜKREMİN: (AR) İkram olunmuş, ağırlanmış.
MÜKRİM: (AR) İkramcı, ikram eden, ağırlayan-ağırlayıcı, misafirperver.
MÜLAYİM: (AR) Uygun, muvafık. Yumuşak huylu, yavaş kimse. Pekliği olmayan.
MÜLHİM: (AR) İlham veren, içe doğduran, esinlendiren
MÜMTAZ: (AR) İmtiyaz tanınmış, ayrı tutulmuş, üstün tutulmuş. Seçkin.
MÜNİB / MÜNİP: (AR) İnabe eden, asiliği, azgınlığı bırakarak Allah'a yönelen. Güzel yağan, faydalı yağmur. Taze ve verimli bahar.
MÜNİF: (AR) Yüksek, ulu, büyük, ali, bülend. Yüksek, büyük hükümler.
MÜNİM: (AR) Nimet veren, yedirip içiren.
MÜNİR: (AR) Nurlandıran, ışık veren, parlak, ziyalar.
MÜREN: (TR) Akarsu, dere, ırmak.
MÜREVVA: (AR) Aklı, fikri, düşünüşü görünüşü sağlam.
MÜRİD / MÜRİT: (AR) İdare eden, emreden buyuran. Bir şeyhe bağlı olan kimse.
MÜRSEL: (AR) Gönderilmiş yollanılmış. Şeriat sahibi peygamberler. Salıverilmiş suç. Bir yazı sitili. Hz. Peygamberin isimlerinden.
MÜRŞİD / MÜRŞİT: (AR) İrşad eden, doğru yolu gösteren kılavuz. Tarikat şeyhi.
MÜSLİM: (AR) İslam dininde olan.
MÜSTAKİM: (AR) Doğru, düz, dik. Temiz, namuslu.
MÜSTECAB / MÜSTECAP: (AR) İsticabe edilmiş, kabul olunmuş, (bkz. Mücab).
MÜŞFİK: (AR) Şefkatli, merhametli, acıyan, seven.
MÜŞİR: (AR) Haber veren, bildiren. Emir ve işaret eden. Mareşal.
MÜŞTAK: (AR) İştiyaklı, özleyen, göreceği gelen, can atan.
|
|
>>>TIKLAYIN<<<
| ||||