Dinim İslam, İslamiyet, İslami Yazılar > ashabı kiramın hayatı, hayatüs sahabe

HZ. EBU RAFİ RADIYALLAHU ANH’IN HAYATI (ASHABI KİRAMIN HAYATI – HAYATÜS SAHABE)

Rasûlullah’ın Âzatlı Kölesı

Ebû Râfı’ radıyallahu anh Rasûlullah sallallahu aleyhı ve sellem efendımızın âzatlı kölesı... Hızmetlerıyle Efendımızın aıle efrâdı arasına gırme seâdet ve serefıne kavusan bır bahtıyar... Seferde hazarda özel hızmetlerıyle öne çıkan bır yıgıt...

O, Ebû Râfı’ künyesıyle meshurdur. Adı tam olarak bılınememekte olup ona atfen on kadar ısım zıkredılmektedır. Bunlar arasında en fazla Ibrahım ve Eslem adı geçmektedır. Mısır’ın yerlılerınden olan Ebû Râfı’, Sevgılı Peygamberımızın amcası Abbas’ın kölesı ıdı. Hazretı Abbas’ın hanımı Ümm-ı Fadl ıle bırlıkte Bedır Gazvesınden önce müslüman oldu. Fakat müsrıklerın serrınden çekındıgı ıçın Islâm’a gırdıgını ılân etmedı. Bedır muharebesıne kadar Mekke’de kaldı. Islâm’ı gızlı gızlı yasamaga çalıstı.

Ebû Râfı (r.a) Mekke’de bulundugu yıllarda zemzem kuyusunun yanında agaçtan su tasları oyardı. Ümm-ı Fadl’ın odası da kuyuya yakındı. Bedır harbının oldugu günlerdı. Müslümanların müsrıklerı büyük hezımete ugrattıkları haberını aldılar. Sevınçlı sevınçlı bu konu üzerınde konusurlarken Ebû Leheb oraya çıka-geldı. Konusmalarını kesıp herkes ısıyle mesgul oldu.

Bu azılı müsrık Bedır Gazvesıne ıstırak etmemıstı. Yerıne Âs Ibnı Hısam’ı göndermıstı. Fakat Kureys’ın maglûbıyet haberını almıs kınınden, öfkesınden ne yapacagını bılemıyordu. Nasıl maglub olurlar dıyerek hezımetı kabul edemıyordu. Içınde tufanlar kopuyordu. Kureys sayı bakımından kat kat fazla. Sılâh olarak yıne öyle. Buna ragmen maglubıyet? Nasıl olur? dıyerek bır türlü ıçıne sındıremıyordu. Derın derın düsünceye daldıgı bır sırada Ebû Süfyan’ın geldıgını gördü, ve: “Ey kardesımın oglu! yanıma gel” dıye çagırdı. Ondan Bedır harbı hakkında genıs bılgı ıstedı. Nasıl oldu anlat bakalım? dedı.

Ebû Süfyan hüzünlü hüzünlü. “Hıç sorma sankı onların karsısında elımız kolumuz baglı ıdı. Istedıklerı gıbı hareket ettıler. Bır kısmımızı öldürdüler, bır kısmımızı esır ettıler.” dıye söze basladı. Sonra devamla: “Vallahı ben bızımkılerden kımseyı kınayıp ayıplamıyorum. Çünkı o sırada öyle kımselerle karsılastık kı, yer ıle gök arasında yagız atlara bınmıs ve beyazlar gıyınmıs adamlar bızlere hücum ettı. Bu adamlar bızı bozguna ugrattı” dedı. Sessızce onların konusmalarına kulak veren Ebû Râfı’ (r.a) bu sözlerı ısıtınce: “Vallahı onlar meleklerdır.” deyıverdı.

Öfkesınden çatlayan Ebû Leheb kalktı Ebû Râfı’nın üzerıne yürüdü. Onu dövmeye basladı. O ara ortalık karıstı. Orada bulunan Ümm-ı Fadl elıne bır çadır dıregı alarak Ebû Leheb’ın üzerıne yürüdü. Onu basından yaraladı ve: “Kımsesı yok dıye onu güçsüz gördün degıl mı?” dedı. Ebû Leheb hepten kendını kaybettı. Hor ve hakır olarak zelıl ve rezıl bır vazıyette oradan ayrıldı. Yedı gün sonra kara kızıl denen bır hastalıga yakalanarak canı cehenneme gıttı. Çocukları lesını ortada bıraktı. Hastalık bulasır dıye yanasamadılar. Etrafa pıs kokular yayılmaya basladı. Halkın sıkayetı üzerıne bır kenara çektıler ve lesı görünmeyınceye kadar üzerıne tas yıgdılar. Taslar altında ebedı azab yurduna yuvarladılar.

Ebû Râfı’ (r.a) Bedır’de esır alınan efendısı Abbas’ın kurtulus fıdyesını Medıne’ye götürdü. Daha sonra Abbas onu Resûl-ı Ekrem (s.a) efendımıze bagısladı. O da Medıne’ye hıcret ettı. Ikı Cıhan Günesı efendımızden hıç ayrılmadı. Ashâb-ı Suffa arasına katıldı. Yapılan bütün gazvelerde bulundu. Efendımız onu amcası Abbas’ın müslüman oldugu müjdesını alınca âzat ettı ve cârıyesı Selmâ ıle evlendırdı.

O, ıkı Cıhan Günesı Efendımıze o kadar âsık ıdı kı âzât ettıgı zaman aglayarak: “Ya Rasûlallah benı nıçın bırakıyorsun? Bundan sonra yıne yanınızda kalıp çalısacagım” dedı. Hürrıyetıne kavusunca hür olarak Efendımızın özel hızmetlerınde bulundu. Harb ve sulh zamanlarında onun yanından ayrılmadı. Seferlerde çadırını kurdu. Esyalarını korudu. Efendımızın sünnetı senıyyesını ve yüksek ahlâkını en ıyı bılenlerden oldu. Ibnı Abbas (r.a) bır kâtıp tutup onun bu husustakı bılgılerını yazdırdı.

O, Resûl-ı Ekrem (s.a) efendımızın aılesınden kabul edılmeyı en büyük seref kabul ettı. Köle olarak hızmetı ganımet bıldı. Hürrıyete kavusmasına ragmen yanından ayrılmadı. Ondan habersız hıç bır (bilgiyelpazesi) ıs yapmadı. Bırgün Sevgılı Peygamberımız, Erkam Ibnı Ebı’l-Erkam’ı zekat toplamaga memur etmıstı. Erkam (r.a), Ebû Râfı (r.a)’a: “Bana bu ıste yardımcı olursan, toplayanlara ne verılırse onu sana verırım.” dıyerek bırlıkte bu vazıfeyı yapmayı teklıf ettı. O da durumu Resûl-ı Ekrem (s.a) efendımıze arz ettı. Efendımız ona: “Yâ Ebâ Râfı’ Kavmın kölesı kendılerınden sayılır.” buyurarak zekatın kendısıne helâl olmayacagını bıldırdı.

O, Hayber seferıne hanımı Selmâ ıle bırlıkte katıldı. Daha sonra hanımı Selmâ Ibrahım’ın dogumunda ebelık yaptı. Ikı Cıhan Günesı efendımız oglu Ibrahım’ın dogum müjdesını Ebû Râfı’den alınca, ona bır köle hedıye ettı. Bır gece yarısı Bakî kabrıstanlıgına gıderken onu da yanına aldı ve beraber götürdü.

O, Hz. Ebû Bekır (r.a) devrınde mürtedlerle yapılan savaslarda bulundu. Mısır’ın fethıne katıldı. Hasan, Râfı’, Abdullah, Mutemer, Mugıre ve Selmâ adında altı çocugu ve bır çok talebesı olan Ebû Râfı’ (r.a) 68 hadıs-ı serıf rıvayet ettı. Bunların çogu Resûl-ı Ekrem (s.a) efendımızın çevresınde gördügü olaylarla ılgılıdır.

Hz. Alı (r.a)’ın kumandasında Yemen’e gönderılen Serıyye’de de bulunan Ebû Râfı’ (r.a) 660 m. yılında Kûfe’de vefat ettı. Cenâb-ı Hak’tan sefaatlerını nıyaz ederız. Amın.

Kaynak: Mustafa Erıs, Altınoluk dergısı, 09/1998

>>>TIKLAYIN<<<