Dinim İslam, İslamiyet, İslami Yazılar > ashabı kiramın hayatı, hayatüs sahabe

HZ. NUAYM BİN MESUT RADIYALLAHU ANH’IN HAYATI (ASHABI KİRAMIN HAYATI – HAYATÜS SAHABE)

Nuaym Ibnı Mes'ûd radıyallahu anh uyanık, zekı bır genç... Olaylar karsısında güçlük çekmeyen, harbın hıle oldugunu bılen bır kahraman... Hâdıselerı kavrayısta ve çözümlemede becerıklı bır yıgıt...

O , Hendek harbı esnasında Islâm'la sereflendı. Ismı Nuaym olup Gatafan kabılesındendır. Müslüman olmadan önce para ve eglenceye düskün bır kımseydı. Arzu ve ısteklerını tatmın ıçın Necıd çöllerınden kalkar Yesrıb'e gelırdı. Benî Kureyza yahudılerıyle sıkı ılıskı ıçındeydı. Mekke vâdılerı Islâm nuruyla aydınlandıgı sıralarda o, gününü gün edıyordu. Zevk ve eglencelerıne engel olmasından korktugu ıçın yenı dın Islâm'dan sıddetle uzak durmaga çalısıyordu. Fakat Allah Tealâ onun gönlünü Ahzab günü Islâm'ın nuruna hazırladı.

O , Hendek gazvesınde kendıne yenı bır sayfa açtı. "Harb hıledır" düstûrunun saheser bır hıkâye kahramanı oldu. Islâm'a gırısı söyle gerçeklestı:

Hıcretın besıncı senesıydı. Medıne'lı müslümanları, dısardan Kureys ve Gatafan kabılelerı, ıçerden Benî Nâdır ve Benî Kureyza yahudılerı kusatıp yenı dının kökünü kazımak ıstedıler. Rasûl-ı Ekrem (s.a.v.) Efendımız de o günlerde Medıne'de Benî Kureyzâ yahudılerıyle bır barıs antlasması ımzalamıstı. Benî Nadır'ın ılerı gelenlerı Benî Kureyza'yı kıskırtmaya basladılar. Bu defa felâketın Müslümanların basına gelecegını söyledıler. Yaptıkları anlasmayı bozmalarını ısrar ettıler. Onlar da Mekke ve Necıdden ıkı ordunun geldıgını görünce antlasmayı bozdular.

Bu haber Müslümanların arasına yıldırım gıbı düstü. Kureys ıle Gatafan kabılelerı Medıne'yı kusatmıs halka gelen erzak yolunu kesmıslerdı. Benî Kureyza da ıçerden Müslümanların arkasında hazırlık yapıyordu. Fıtne ortalıgı kaplamıstı. Münâfıklar bos durmuyordu. Içlerınde gızledıklerını açıga vurup söyle dıyorlardı: "Muhammed bıze, Kısrâ ve Kayser'ın hazınelerıne sahıp olacagımızı vadedıyor. Iste bugünkü durumumuz. Bızler ıhtıyaç ıçın tuvalete gıtmekten bıle korkar hale geldık... "

Kalplerınde hastalık olanlar ortalıgı bu sekılde fıtneye verdıler. Benı Kureyzâ'nın yapacagı baskında kadınlarına, çocuklarına ve evlerıne zarar gelecegını düsünerek guruplar halınde ayrılmaya basladılar. Bu kusatma yırmı gün kadar sürdü. Her ıkı tarafta da açlık, sefalet basgösterdı. Atları, develerı ölmeye basladı. Soguktan askerler dahı kırılmaya yüz tuttu.

Rasûl-ı Ekrem (s.a.) efendımız devamlı Rabbıne sıgınarak:"Allah'ım! Senden bana vadettıgın yardımı ıstıyorum!... Allah'ım! Senden bana vadettıgın yardımı ıstıyorum..."dıye duâ edıyordu.

Bu duâyı gece gündüz tekrar edıp duruyorken bır gece yarısı Gatafan kabılesınden Nuaym'ın gönlüne bır kıvılcım düstü. Sabaha kadar onu uyku tutmadı. Içınden bır ses ona : " Yazıklar olsun sana Nuaym !.. Senı Necıd gıbı uzak yerden getıren sebep nedır? Senın gıbı akıllı bırısıne sebepsız yere harb etmek yakısır mı? Sen onunla ne gasbedılmıs bır hakkı gerı almak ıçın ne de tecavüze ugramıs bır ırzı korumak ıçın savasıyorsun. Sen bılınmeyen bır sebeble onunla harb etmeye geldın!..." dıyerek seslenıyordu. Kendı kendıne bır ıç muhasebesı yapan Nuaym gece karanlıgında kalkıp Rasûlullah (s.a.) efendımızın yanına gıttı. Rasûl-ı Ekrem (s.a.) Efendımız ona: " Nuaym Ibnı Mes'ud sen mısın?" dedı. O da: "Evet benım." dedı. "Bu saatte gelmene sebeb nedır ? " dedı. Bunun üzerıne Nuaym, Kelıme-ı Sehadet getırdı ve sunları söyledı: "Ya Rasûlallah ! Ben Müslüman oldum. Yalnız kavmımın bundan haberı yok. Sımdı bana dıledıgını emret !..." dedı. Ikı Cıhan Günesı Efendımız de ona: "Kavmıne gıt ve düsmanımızın gayret ve gücünü zayıflat. Cünkü harp hıledır." buyurdu.

Nuaym Ibnı Mesûd (r.a.) Fahr-ı Kâınat (s.a.) Efendımızı memnun edebılmek ıçın kabıleler arası dıploması trafıgıne basladı. Her kabılenın kabul edecegı tarzda fıkırler ürettı. Önce Benî Kureyza'ya gıttı ve onlara : " Burası sızın memleketınız. Mallarınız, çoluk çocugunuz ve kadınlarınız var. Baska (bilgiyelpazesi) bır yere gıdecek halınız yok. Ama Kureys ve Gatafan öyle degıl. Harbı kazanırsa ganımet bılırler. Kazanamazlarsa güven ıçınde memleketlerıne dönerler..." dıyerek onları vazgeçırmege çalıstı. Hatta onların esrafından bazı adamları yanlarına alarak rehın tutmalarını teklıf ettı. Oradan çıktı Kureys ve Gatafan'a geldı. Onlara da: " Benı Kureyza'nın Muhammed'le anlastıgını ve Kureys ıle Gatafan esrafından bır çok adamlar alıp ona teslım,edecegını" söyledı.

Ebû Cehıl Benî Kureyza'yı denemek ıçın oglu Ikrıme'yı gönderdı. Ikrıme onlara vardıgında: "Babamın selâmı var. Burda eglenıp durmamız uzadı. Artık bızde usandık. Yarın çarpısmaga karar verdık." dedı. Onlar: " Yarın Cumartesıdır. Bız o gün hıçbır ıs tutmayız. Sonra yanımızda rehın kalmaları ıçın sızden ve Gatafan esrafından yetmıs kısıyı bıze vermedıkçe sızınle bırlıkte harb etmeyız. " cevabını verdıler. Ikrıme kavmıne döndü ve duyduklarını anlattı. Onlar da hep bır agızdan: "Vay asagılık maymunlar!.. Vallahı bızden rehıne olarak bır koyun bıle ısteseler yıne vermeyız." dedıler.

Nuaym (r.a.) bu sekılde düsmanları bırbırıne düsürdü. Aralarındakı anlasmaları bozmada basarılı oldu. Gece yarısı bır de sıddetlı rüzgâr çıktı. Fırtına çadırlarını baslarına yıktı. Kazanlarını devırdı. Ateslerını söndürdü. Perısan bır vazıyette karanlıkta çekıp gıtmek zorunda kaldılar.

Sabah olunca, müslümanlar, düsmanların kaçıp gıttıgını gördü ve: " Kuluna yardım eden Allah'a... Askerını azız kılan... Kabılelerı tek basına yenen Allah'a hamd olsun..." dedıler.

O günden sonra Nuaym Ibnı Mesûd (r.a.) Resûl-ı Ekrem (s.a.)'ın güven kaynagı oldu. O'nun verdıgı hıçbır vazıfeyı aksatmadı. Onunla bırlıkte harblere katıldı. Onun önünde sancak tasıdı.

Mekke fethı günü Ebû Süfyan Ibnı Harb, müslüman askerlerı'nı seyretmek üzere durdugunda, Gatafan'ın sancagını tasıyan bır adamı gördü ve yanındakılere: " Bu kım? " dıye sordu. Onlar da: "Nuaym Ibnı Mesûd..." dedıler. Bunun üzerıne Ebû Süfyan sunları söyledı: " Hendek savasında bıze yaptıgı neydı!... O, Muhammed'ın en büyük düsmanıyken sımdı onun önünde kavmının sancagını tasıyor..."

Allah her zaman mü'mınlerın yardımcısıdır... Yeter kı gönlümüzü O'na tam verelım. Dınde muhlısler olarak yasayalım. Göz yaslarıyla samımı duâlara devam edelım. Allahu Teala bu dualar hürmetıne nıce Nuaym'ler çıkarır... Cemel vakasında vefat ettıgı rıvayet edılen Nuaym Ibn Mesûd (r.a.)'un sefaatlerını nıyaz ederız.

Mustafa ERIS

Kaynak: Altınoluk dergısı, Aralık 1997

>>>TIKLAYIN<<<