eğitim öğretim ile ilgili belgeler > Hikayelerden Seçmeler, Öyküler, Kısa Hikayeler

Tarihi ve Lezzetiyle Bir Miras: Aşurenin Hikâyesi

Türk mutfağının eşsiz tatlarından biri olan aşure, yıllardır sofralarımızı süsleyen ve tatlı bir gelenek olarak kuşaktan kuşağa aktarılan bir lezzettir. Her lokması bir hikâye her malzemesi bir anlam taşıyan bu özel yemeğin hikâyesi oldukça eskiye dayanmaktadır. Aşure, Türk mutfağının ve kültürünün ta kendisidir.

Aşure kelimesi, Arapça "ashura" kelimesinden türetilmiştir ve onuncu gün anlamına gelir. İslâm dünyasında Muharrem ayının onuncu günü özel bir anlam taşır. Bugün, Hz. Nuh'un tufan gemisinin karaya oturduğuna inanılan gün olarak kabul edilir. Aynı zamanda Hz. Muhammed'in de oruç tutmayı tavsiye ettiği günlerden biridir. Aşure, bu özel günün anısına pişirilir ve paylaşılır.

Aşurenin kökenleri çok eski zamanlara dayanır. Efsaneye göre, Nuh Tufanı'ndan sonra gemiden çıkan insanlar açlıkla mücadele ederken gemide kalan son malzemeleri bir araya getirerek bu tatlıyı yapmışlardır. Bu nedenle aşure, paylaşmanın ve dayanışmanın bir sembolü olarak kabul edilir. Aynı zamanda çeşitli malzemelerin bir araya getirilmesiyle yapılan aşure, farklı kültürlerin ve inançların bir araya gelmesini simgeler.

Ancak aşure, sadece dinî bir gelenekle sınırlı değildir. Aşure, aynı zamanda farklı kültürlerin ve inançların buluşma noktasıdır. Türkiye'de aşure, farklı malzemelerin bir araya getirilmesiyle oluşan, zengin bir tatlıdır. Bu malzemeler arasında buğday, nohut, fasulye, kuru üzüm, incir, ceviz gibi kuru yemişler yer alır. Her malzeme, farklı bir anlamı temsil eder. Örneğin, buğday bereketi, nohut sabrı, kuru üzüm sevgiyi simgeler.

Aşure, sadece bir yemek değil; aynı zamanda dayanışmanın ve yardımlaşmanın bir sembolüdür. Muharrem ayının onuncu gününde komşulara, akrabalara ve ihtiyaç sahiplerine aşure dağıtmak, insanların birbirleriyle olan bağlarını güçlendiren bir gelenektir. Aşure, paylaşmanın ve birlikte olmanın önemini vurgular. Tadı da gönlü gibi zengin olan aşure, özel günlerin ve kutlamaların vazgeçilmez tatlılarından biridir. Her lokması bir hikâye her kaşığında farklı bir lezzet barındıran aşure, Türk mutfağının özgün tatlarından biri olarak dünya mutfağında da kendine özgü bir yer edinmiştir.

Aşure, farklı kültür ve inanışlarda da yerini almaktadır. Alevi, Ermeni ve Rum kültürlerinde özel bir anlam taşıyan geleneksel yiyecekler içerisinde bulunmaktadır.

Alevi Kültürü ve Aşure:

Alevi kültüründe, aşure özel bir yere sahiptir ve Kerbela Savaşı'nda Hüseyin'in öldürüldüğü gün anısına pişirilir. Aşure, hayvansal ürün içermeyen bir gıdadır ve bu özelliğiyle şiddetin protestosunu simgeler. Her sene Muharrem ayının 12 günü boyunca Aleviler, et tüketmezler, orucu tutarlar ve bu süreçte hiçbir hayvan kesilmez. Onlara göre öldürme eylemi her türlüsüyle besin için yapılan hayvan kesimini de içinde barındırır. Aşure, bu dönemin sonunda pişirilip komşularla paylaşılır.

Ermeni Kültürü ve Anuş-Abur:

Ermeni kültüründe, 6 Ocak'ta anımsanan özel bir yiyecek vardır: "Anuş-abur" Bu tarih, Ermeniler için önemli bir dinî gün olan Noel'in kutlandığı gündür. Anuş-abur, buğdayın özel bir şekilde hazırlanmasıyla yapılır ve genellikle nar taneleri ile süslenir. Noel'de bu özel yiyecek komşularla paylaşılır ve bu paylaşım, dayanışma ve birlik duygusunu simgeler.

Rum Kültürü ve Koliva:

Rum kültüründe ise özel bir yiyecek olan "koliva" bulunur. Koliva; buğday, kuru üzüm ve gül suyu gibi doğal malzemelerle yapılır. Ancak en önemli özelliği, kilise kapısında dağıtılmak üzere hazırlanır ve ortasına bir mum konulur. Bu özel tabak, mezarın başına yerleştirilir ve anma törenlerinde kullanılır. Koliva, Rum kültüründe hem dinî hem de geleneksel bir öneme sahiptir.

>>>TIKLAYIN<<<

“EĞİTİM ÖĞRETİM İLE İLGİLİ BELGELER ”
SAYFASINA GERİ DÖNMEK İÇİN

>>>TIKLAYIN<<<