eğitim öğretim ile ilgili belgeler > Hikayelerden Seçmeler, Öyküler, Kısa Hikayeler

Gamzedeyim Deva Bulmam Hikâyesi Nedir?

"Gamzedeyim Deva Bulmam" şarkısı, Türkiye'nin müzik tarihinde unutulmaz eserlerden biri olarak kabul edilir. Bu şarkı, Barış Manço'nun 1980 yılında Kurtalan Ekspres ile hazırladığı albümünde seslendirdiği bir başyapıttır. Şarkının sözleri, başta gamze kelimesi olmak üzere içerdiği derin anlamlarla dikkat çeker.

Şarkının adının "Gamzedeyim Deva Bulmam" olmasına rağmen gamze ile ilgisi bulunmamaktadır. Aslında şarkı; insanın iç dünyasına, duygusal hüzne ve acılara odaklanır. Şarkıda gam, bir tür içsel sıkıntı veya hüzün olarak tanımlanır. Şarkının sözlerinde, gamın kişiyi nasıl etkilediği ve kişinin gamdan kurtulamadığı anlatılır. Bu nedenle şarkının adı, gamın etkisi altında olduğunu ve bu gamdan kurtuluşun mümkün olmadığını ifade eder.

Barış Manço'nun yorumuyla şarkı, dinleyenlerin her yaş grubundan insan tarafından sevilerek dinlenir. Şarkının dokunaklı melodisi ve derin sözleri, insanların duygusal bir yolculuğa çıkmasını sağlar. Şarkı, kendini içsel bir hüzün içinde bulan herkesin duygularını ifade etmesine olanak tanır.

"Gamzedeyim Deva Bulmam" farklı sanatçılar tarafından da seslendirilmiştir ancak Barış Manço'nun yorumu, bu şarkıya özgü bir büyü katmıştır. Manço'nun eşsiz yorumu, şarkının derin anlamlarını ve duygusal zenginliğini en iyi şekilde ifade eder.

Gamzedeyim Deva Bulmam Şarkısının Hazin Hikâyesi

Gamzedeyim Deva Bulmam şarkısı, Türk musikisinin önemli bestecilerinden biri olan Kemani Tatyos Efendi'nin kariyerinde önemli bir yere sahip olan bir eserdir. Bu şarkının hikâyesi, Tatyos Efendi'nin hayatının ilginç bir dönemini yansıtmaktadır.

Kemani Tatyos Efendi, 1858 yılında İstanbul'da doğmuş; Türk musikisine özgün besteleriyle katkıda bulunan bir sanatçıdır. Tatyos Efendi, bestekâr ve güftekar olarak 50'den fazla eser üretmiştir. Ancak hayatı, zorluklarla dolu bir serüven olmuştur. Yaşamı boyunca yokluk içinde yaşamış ve öldüğünde kilise defterine "Tatyos, 1913 Çalgıcı" olarak kaydedilmiştir. O dönemde yaşamış bir keman virtüözü olarak tanınır.

Tatyos Efendi'nin sessiz bir kişiliği vardı ve iç dünyasını ve duygularını anlamak zor bir insandı. Ancak onun ne düşündüğünü ve hissettiğini okuyabilen sadece birkaç yakın arkadaşı vardı. Kemanı, onun için bir ifade aracıydı. Tatyos Efendi'nin kemanı, tütünden sararmış bıyıkları, çökmüş avurtları ve göz çukurlarındaki yorgunluk izleriyle birlikte hayatın ona yüklediği zorlukları anlatan bir sembol hâline gelmişti.

Başlangıçta düğünlerde çalarak geçimini sağlayan Tatyos Efendi, zamanla Galata'daki Pirinççi Gazinosu’nda tanınmış bir sanatçı hâline gelmiştir. Besteleri, semâileri ve peşrevleri İstanbul'un dört bir yanında düzenlenen fasıl heyetlerinde çalınmıştır. Onun en yakın dostlarından ikisi yazar, gazeteci ve besteci Ahmet Rasim Bey ile gazinodan arkadaşı kemençeci Vasili'dir.

Bir akşam Beyoğlu'nda Ahmet Rasim, Vasili ve Tatyos Efendi, "Ehl-i aşkın neşvegah-ı kuşe-i meyhanedir" sözleriyle başlayan bir musiki meşkine girişirler. Tatyos Efendi, kemanıyla gece boyunca duygusal şarkılar çalar ve "Bilsen ne bela geçti şu biçare serimden" gibi içli şarkılarıyla insanların kalplerine dokunur.

Gece sona ererken meyhanede sadece birkaç müşteri ve temizlik yapan çocuklar kalmıştır. Vasili ve Ahmet Rasim Bey gitmeye hazırlanırken Tatyos Efendi beklenmedik bir şekilde kemanını alır, hafifçe başını kemana eğer ve dudaklarında acı bir tebessümle daha önce duyulmamış bir uşşak şarkısına başlar. O an, Tatyos Efendi'nin müziğiyle geçmişin ve duyguların derinliklerine daldığı bir andır.

Kemanının telleri, onun sessiz kişiliğinin ötesinde duygularını ifade etmek için en güçlü aracı olmuştur. Tatyos Efendi'nin yaşamı ve müziği, Türk musikisinin unutulmaz figürlerinden biri olarak hatırlanmaktadır.

Tatyos'un ölümü, İstanbul'un müzik sahnesinde büyük bir kayıp olarak karşılandı. Tatyos, Türk sanat müziğinin önemli figürlerinden biriydi ve onun vefatı, bir dönemin sonunu simgeliyordu. "Gam-zedeyim deva bulmam" adlı şarkısı, Tatyos'un kendine özgü tarzının ve derin duygularının bir yansımasıydı.

Bu şarkının sözleri, Tatyos'un hayatındaki çeşitli zorluklara ve hayal kırıklıklarına atıfta bulunuyor gibi görünüyor. "Gam-zedeyim deva bulmam/Garibim bir yuva kurmam/Kaderimdir hep çektiren/İnlerim hiç reha bulmam" dizeleri, bir insanın kaderinin zorluklarla dolu olduğunu ve hiçbir zaman rahat bir yuvaya sahip olamayacağını ifade ediyor. Tatyos, yaşadığı elem ve zorluklar karşısında cesaretini kaybetmiyor gibi görünüyor çünkü "Elem beni terketmiyor/Hiç de fasıla vermiyor/Nihayetsiz bu takibe/Doğrusu takat yetmiyor" diyor.

Şarkının devamında, Tatyos'un değerinin anlaşılmadığından bahsediliyor: "Ehl-i dilin yoktur kadri/Uğraşma gel Tatyos gayri/Eserin çok kıymetin yok/Git talihine küs bari." Bu dizeler, Tatyos'un müziğinin ve yeteneğinin yeterince takdir edilmediğini ifade ediyor ve talihine karşı bir tür hayal kırıklığını yansıtıyor.

Tatyos'un ölümü, onun müzikle dolu hayatının sona erdiği anlamına geliyordu. Tatyos'un cenazesi, bir zamanlar onun müziğiyle coşan kalabalıklardan çok daha küçük bir topluluk tarafından uğurlandı. Ancak unutulmaması gereken bir şey, Tatyos'un müziğinin ve sanatının kalıcı olduğudur. Onun eserleri hâlâ dinleniyor ve takdir ediliyor ve bu da onun mirasının yaşadığını gösteriyor.

Tatyos'un hayat hikâyesi ve bu şarkının özel anlamı, onun sanatının derinliklerini ve duygusal yönünü daha iyi anlamamıza yardımcı oluyor. Onun müziği, Türk Sanat Müziği geleneğinin önemli bir parçası olarak hâlâ canlılığını sürdürmektedir.

>>>TIKLAYIN<<<

“EĞİTİM ÖĞRETİM İLE İLGİLİ BELGELER ”
SAYFASINA GERİ DÖNMEK İÇİN

>>>TIKLAYIN<<<