eğitim öğretim ile ilgili belgeler > Hikayelerden Seçmeler, Öyküler, Kısa Hikayeler

Kerkük Zindanı Hikâyesi

Türküler, Türk milletinin en değerli hazinesi olarak kabul edilir. Bu şarkılar, Türk halkının sevgisini, acılarını, özlemlerini, hasretlerini, aşklarını ve sevdalarını anlatan özel eserlerdir. Farklı coğrafyalara göç ettiğimizde bu türküler de bizimle birlikte göçerler. Kimi zaman vatanımızı terk etmek zorunda kalanlar için kimi zaman ise vatan görevini yerine getirmek için yuvamızdan ayrılan evlatlarımız için sevgilisinden ayrı düşenler için veya gurbette bulunan masum bir evlat için söylenirler. Türküler, milletimizin bilgelikleri ve deneyimleriyle yoğrulmuş, en saf hâlleriyle ifade edilmiş özel şarkılardır.

Coğrafya ne kadar değişse de milletimiz aynı olduğu sürece türkülerimiz değişmez. Küçük söyleme farkları olabilir ancak temel duygu ve anlam her zaman aynı kalır. Türküler, milletimizin tarihini, kültürünü ve duygularını yansıtan önemli birer belgedir. Bu nedenle türkülerimiz sadece bir müzik türü değil, aynı zamanda milletimizin ruhunu yansıtan birer aynadır.

14 Temmuz 1958 Devrimi ile birlikte Irak'ta Monarşi devrilip cumhuriyet ilan edildi, bu da ülkenin yönetiminde önemli bir değişikliği beraberinde getirdi. Ancak bu dönem Türkmenler için daha da karmaşık hâle geldi. Irak'ın kuzey bölgelerinde bulunan Kürtler, bu dönemde daha fazla özerklik talep etmeye başladılar ve bu taleplerini artırarak sürdürdüler. Bu süreç, özellikle Kerkük gibi kritik bir şehirdeki dengeyi değiştirmeye başladı.

Irak yönetimi ve Kürt gruplar arasındaki gerginlikler artarken Türkmenler bu karmaşık denklemin ortasında kaldılar. Kerkük, bu süreçte büyük öneme sahipti. Emperyalist güçler, Türkmenlerin bu bölgedeki etkisini azaltmayı ve Türkmenleri Kerkük'ten çıkarmayı amaçladılar. Türkmenler, bu topraklarda tarih boyunca yerleşik bir toplum olmalarına rağmen toprak bütünlüğünü koruma çabalarıyla öne çıktılar. Ayrıca Türkiye ile güçlü kültürel ve duygusal bağlara sahip olmaları, onları emperyalist güçler için "kullanışsız" hâle getirdi.

Kerkük'teki Türkmenler, bu dönemde ciddi tehditlerle karşı karşıya kaldılar. Özel eğitimli kişilerden oluşan gruplar, Türkmenlere yönelik tacizler ve saldırılar düzenlemeye başladılar. Ayrıca Kerkük'teki Türk aydınlarının isimleri açıkça paylaşılarak bu kişilere yönelik suikast girişimleri gerçekleştirildi ve evleri basıldı. Türkmenlere ait gazeteler yasaklandı, aydınlar sürüldü ve hapislere atıldı. Zindanlar, Türkmenlerle dolup taştı ve bir noktada Kerkük'te Türkçe konuşmak dahi yasaklandı. 14 Temmuz 1959 tarihi, Türkmenler için unutulmaz bir dönemin başlangıcını temsil eder. Bu dönemde yaşananlar, Türkmenlerin tarihsel ve kültürel bağlarına rağmen yaşadıkları zorlukları ve mücadelelerini anlatan önemli bir hikâyenin parçasıdır.

Bu zorlu dönemde, Türkmenlerin yaşadığı acı ve sıkıntılar, sanatın da bir yansımasıydı. Fahrettin Ergüç'ün sözlerini yazdığı ve Demirçın'ın bestelediği "Kerkük Zindanı" türküsü, bu dönemin bir ifadesi olarak önemli bir eser hâline geldi. Bu türkü, Türkmenlerin yaşadığı zorlukları ve bu dönemin acılarını dile getiriyor.

Yapılan zulmün Simgesi: Kerkük Zindanı

Taciz ve baskı 14 Temmuz 1959 tarihinde, 1958'in birinci yıl dönümü kutlamalarının gerçekleştirildiği bir günün ardından Türkmenlere karşı dehşet verici bir şiddet dalgasıyla doruğa ulaştı. Bu korkunç olaylar, Kürt Demokrat Partisi üyeleri olarak bilinen Kürt militanlarının, Barzani liderliğinde Türkmenlere yönelik haince saldırılarıyla başladı.

Türkmen topluluğu, bu dönemde baskılara ve tacize maruz kalmıştı. Barzani'nin KDP'sine bağlı Kürt militanlar, gizlice silahlandırılırken Türkmen obalarına saldırılar düzenleniyor ve tüm silahları ellerinden alınıyordu. Dahası, bu Kürt militanlarının sokaklarda gördükleri Türkmenlere "idam ipi" gösterdikleri gözlemleniyordu. Her şey, bir tehdit ve şiddet atmosferi yaratma girişiminin bir parçasıymış gibi görünüyordu.

14 Temmuz 1959 günü, 14 Temmuz 1958'in birinci yıl dönümünün kutlamaları sırasında halk, tabii ki Türkmenler de dahil olmak üzere katıldı. Ancak bu kutlamalar sırasında Barzani liderliğindeki KDP militanları pusuya yattı ve Türkmenlere ateş açtı. Bu saldırılar, üç gün boyunca sürecek insanlık dışı bir sürecin başlangıcını işaret etti. Ateş sonucunda kalabalık hızla dağıldı ve sokağa çıkma yasağı ilân edildi. Bölgede merkezî yönetimin kontrolünde bulunan iki tümen asker olmasına rağmen askerler sadece izlemekle yetindi. Dahası yüzlerce Türkmen tutuklandı.

O günlerde Türkmenler, dehşet verici işkencelere maruz kaldılar. Dipçikler ve süngülerle işkence edilenler, arabalara bağlanıp sürüklenenler, taramalı tüfeklerle tarananlar, gözleri oyulanlar, direklere asılanlar ve hatta diri diri gömülenler gibi vahşi yöntemlere başvuruldu. Ölenler ve yaralananlar dışında bu dehşet verici olaylara tanık olanlar arasında aklını kaybedenler bile oldu.

Bu olaylar, 1959 yılında yaşanan insanlık dışı şiddetin trajik bir anısını oluşturuyor. Bu dönemde Türkmen topluluğu büyük acılar yaşadı ve bu acılar hâlâ hafızalarda derin yaralar bırakmış durumda. Bu olaylar, insan haklarına saygı ve barışın önemini bir kez daha vurgulamaktadır.

>>>TIKLAYIN<<<

“EĞİTİM ÖĞRETİM İLE İLGİLİ BELGELER ”
SAYFASINA GERİ DÖNMEK İÇİN

>>>TIKLAYIN<<<