Eğitim Öğretim İle İlgili Yazılar, Çalışmalar, Belgeler > Şiir Koleksiyonu, Şiir Antolojisi > Mehmet Akif Ersoy’un Şiirlerinden Seçmeler, Safahat Şiirleri

ACEMŞAHI ŞİİRİ (SAFAHAT ŞİİRLERİ) (MEHMET AKİF ERSOYUN ŞİİRLERİNDEN SEÇMELER)

Gürz-i gİran-ı zulmünü ey kanlı nasiye;

Eyvan-ı zer-cidanna as ziynetin diye!

Al kanlı bir kefenle donat hayme-gahın,

Canlarla yak meşail-i matem -penahım!

Makberlerin hufeyre-i muzlim-dehanlan,

Dendan-ı gayz u kahra şebih üstühanları

Yad eylesin mezalimini ta  ebed senin,

Ey cephesi, kitabesi  bin kanlı medfenin!

Ey bir hayale tuhfe kılan bin hakikati,

Ey ahenin eliyle kazıp kabr-i milleti,

Nur-i hayat ufuklarım herc ü merc eden,

Leylin şedid zulmetim ruha meze edeni

Envar-ı mihr-i fikri sen ey haksar eden,

Meyyitlerin izamı gibi tarumar  edeni

Ey hadimi seraçe-i matem –feşanların!

Rahş-ı akür-i zulmüne pamal olanların

Gül-gonce-i mezarı inidir tac-ı devletin?

Tutmuşsa da avalim-i efkarı şöhretin,

Zannetme ki hükumetinin efseriyledir

Sa'di'lerin mezar-ı çemen-ber-seriyledir.

Sa'di'lerin mezarı, evet, bir avuç türab

Tahtınsa bir cihan ki senin asüman-meab!

Lakin  o kabre bence feda  taht ü efserin

Makber-güzin olup da sükut eyliyenlerin

Feryad-ı vapesinine değmez bu velvelen

Mudhik gelir nigah-ı temaşama hailen!

Bin mülkü, milleti yok eden pençe-i felek,

Bir şahsı şüphesiz ebedi kılmamak gerek.

Mazi ki işte makbereler maverasıdır.

Milletlerin haziyre-i zair-cüdasıdır,

Atfeylesen nigahını ka'r-ı zalamına:

Milletlere gözün ilişir na'ş namına!

Dara'lann o nasiye-i tarumar ım,

Ecdadının izamım, çökmüş mezarım

Piş-i nigah-ı ibretine al da bir düşün

Çoktur bu rütbe dağdağa bir kabza hak için!

İklimler alan o muazzam Napolyon'un

Bir hufredir kazandığı şey. İşte bak onun

En son şeriri makbere-i matem isidir,

Akreplerin nedimi, yılanlar enisidir!

Yer kalmamış saray-ı muallana bak utan:

Matem -saraylarla dolu saha-i vatan!

Emr-i cihan-mutal bu dünyayı ram eden

Eslafının –bugün düşünürsek –değil iken

Toprak dolan dehenleri feryada muktedir,

Hala senin bu velvele-i nahvetin nedir?

Bu müdhiş velvelen İran'ı daim inletir sanma.

"Muzaffersin!" diyen sesler bütün haindir, aldanma.

Zafer-yab olduğun kimdir? Düşün bir kerre, millet mi?

Adalet isteyen bir kavmi vurmak galibiyyet mi?

Nasibin yok mudur bir parça olsun ademiyyetten?

Nasıl aldırmıyorsun yükselen feryada milletten?

Emin ol bunca mazlumun yüreklerden kopan ahı,

Tependen indirir elbette birgün la'netu'llahı!

Sığınmış olduğun şevket-saray-ı zulmü pek muhkem

Hayal etmektesin Lakin  ne barular, ne müstahkem

Penah-ı bi-amanlar, heybet-i Kahhar-ı Mutlak'la,

Kökünden devrilip bir anda yeksan oldu toprakla!

O, bir çok memleket viran edip yaptırdığın eyvan

Harab olmaz mı? Kabristana dönmüşken bütün İran?

Evet, İran'ı kabristana döndürdün, helak  ettin;

Kefen yaptın giriban-ı ümidi çak çak ettin!

"Bütün dünya için bir damla kan çoktur" diyorlar, sen,

Şu ma’sum ümmetin seller akıttın hun-i pakinden!

Yüzünden perde-i temkini artık kaldırıp attın:

Ne mahiyyet, nasıl fıtrattasın, dünyaya anlattın!

Livaü'1-hamd-i hürriyyet iken İslam için gayet,

Nedir pamal-i istibdadın olmak öyle bir rayet?

Kazak celbeyleyip ta  Rusya'dan sadatı çiğnettin;

Yezid'in ruhu şad olsun Eminim çünkü şad ettin!

Şehamet gösterip binlerce Beytullah'ı bastırdın;

Şecaat arz edib birçok ricalullahı astırdın'.

Ne Allah'tan haya ettin, ne Peygamber'den ar ettin;

Devirdin ka'be-i ulya-yı dini, hak-sar ettin!

Hamaset-perveran-ı kavmi tuttun bir bir öldürdün,

Umumen Şark'ı ağlattın, umümen Garb'ı güldürdün

Hayır, hiçbir gülen yok, sızlıyor Garb'ın da vicdanı,

Görüp ecsad-ı mazlumine meşher hak-i İran'ı!

O Sa'di'ler, o Hafız'lar, o Firdevsi, o Razi'ler,

Gazali'ler, o Kutbüddin, o Sa'düddin, o, Kadiler

Yetiştirmiş; o Örfi'nin, o birçok şems-i irfanın

Ziyasından tenevvür eylemiş iklimi dünyanın,

Bugün makhur-i nadanisidir bir fırka haydudun!

Nedir pinhan olan esrarı bitmem, bunda Ma’bud'un.

Hayır, Ma’bud'a ircaında yoktur bunların ma'na:

Yataklık eylemez caniye –haşa –bir zaman Mevla.

Şehamet-pervera, Saha! Zaman, bi-dadı kaldırmaz;

Hata etmektesin şayed diyorsan "Kimse aldırmaz."

Bu istibdada artık bir nihayet  ver ki: istikbal

Karanlık derler amma işte pek meydanda: izmihlal!