Eğitim Öğretim İle İlgili Yazılar, Çalışmalar, Belgeler > Şiir Koleksiyonu, Şiir Antolojisi > Mehmet Akif Ersoy’un Şiirlerinden Seçmeler, Safahat Şiirleri

AZİMDEN SONRA TEVEKKÜL ŞİİRİ (SAFAHAT ŞİİRLERİ) (MEHMET AKİF ERSOYUN ŞİİRLERİNDEN SEÇMELER)

Bir kerre de azmettin mi, artık Allah'a dayan

– Allah'a dayanmak mı? Asırlarca dayandık!

Düştükse bu hüsrana, onun narına yandık!

Yetmez mi çocukluktaki efsaneye hürmet?

Hala mı reşid olmadı, hala mı bu ümmet ?

Dersen ki: Ufuklarda bir aydınlık uyansın;

Maziye ateş vermeli, baştan başa yansın!

Şaşkınlık olur köhne telakkileri ihya;

Şeyda-yı terakki , koşuyor, baksana dünya.

Elverdi masal dinlediğim bunca zamandır;

Ben kanmıyorum, git de sen aptalları kandır!

– Allah'a değil, taptığın evhama dayandın;

Yandınsa eğer, hakk-ı sarihindi ki yandın.

Mefluç ederek azmini bir felc-i iradi,

Yattın, kötürümler gibi, yattın mütemadil

Madem ki didinmez, edemez, uğraşamazsın;

İksir-i bekaa içsen, emin ol, yaşamazsın.

Mevcud ise bir hakk-ı hayat ortada, şayed,

Mutlak değil elbette, vazifeyle mukayyed.

Takyid-i İlahi ki: Bila-kayd ona münkaad,

Kalbinde cihanlar daraban eyliyen eb'ad.

La-kayd olamazdın, biraz insafın olaydı,

Duydukça bütün sine-i hilkatten o kaydı.

Allah'a dayandım! diye sen çıkma yataktan

Ma'na-yı tevekkül bu mudur? Hey gidi nadan!

Ecdadım, zannetme, asırlarca uyurdu;

Nerden bulacaktın o zaman eldeki yurdu?

Üç kıt'ada, yer yer, kanayan izleri şahid:

Dinlenmedi bir gün o büyük nesl-i mücahid.

Alemde tevekkül demek olsaydı atalet,

Miras-ı diyanetle yaşar mıydı bu millet?

Çoktan kürenin meş'al-i tevhidi sönerdi;

Kur'an duramaz, nezd-i İlahi 'ye dönerdi.

Dünya koşuyor söz mü? Beraber koşacaktan;

Heyhat, bütün azmi sen arkanda bıraktın!

Madem ki uyandın o medid uykularından,

Bir parçacık olsun, hadi, hiç yoksa, kımıldan.

Ensendekiler leş diye çiğner seni sonra;

Ba'sin de kalır ta  gelecek nefha-i Sür'a!

Çiğner ya , tabi'i, ne düşünsün de bıraksın?

Bir parça kımıldan, diyorum, mahvolacaksın!

Dünya, koşuyorken yolun üstünde yatılmaz;

Davranmıyacak kimse bu meydana atılmaz.

Müstakbeli bul, sen de koşanlarla bir ol da;

Maziyi, fakat, yıkmaya kalkışma bu yolda.

Ahlafa döner, korkarım, eslafa hücumu:

Mazisi yıkık milletin atisi olur mu?

Ey yolcu, uyan! Yoksa çıkarsın ki sabaha:

Bir kupkuru çöl var; ne ışık var, ne de vaha!