Eğitim Öğretim İle İlgili Yazılar, Çalışmalar, Belgeler > Şiir Koleksiyonu, Şiir Antolojisi > Mehmet Akif Ersoy’un Şiirlerinden Seçmeler, Safahat Şiirleri

BÜLBÜL ŞİİRİ (SAFAHAT ŞİİRLERİ) (MEHMET AKİF ERSOYUN ŞİİRLERİNDEN SEÇMELER)

-Basri Bey oğlumuza-

Bütün dünyaya küskündüm, dün akşam pek bunalmıştım;

Nihayet , bir zaman kırlarda gezmiş, köyde kalmıştm.

Şehirden kaçmak isterken sular zaten kararmıştı;

Pek ıssız bir karanlık sonradan vadiyi sarmıştı.

Işık yok, yolcu yok, ses yok, bütün hilkat kesilmiş lal

Bu istiğrakı tek bir nefha olsun etmiyor ihlal.

Muhitin hali insaniyyetin timsalidir, sandım;

Dönüp maziye tırmandım, ne hicranlar, neler andım!

Taşarken haşrolup beynimden artık bin müselsel yad,

Zalamın sinesinden fışkıran memdud bir feryad,

O müstağrak, o durgun vecdi nagah öyle coşturdu:

Ki vadiden bütün, yer yer, eninler çağlayıp durdu.

Ne muhrik nağmeler, ya  Rab; ne mevcamevc demlerdi:

Ağaçlar, taşlar ürpermişti, guya  Sür-i Mahşerdi!

– Eşin var, aşiyanın var, baharın var, ki beklerdin;

Kıyametler koparmak neydi, ey bülbül, nedir derdin?

O zümrüd tahta kondun, bir semavi saltanat kurdun;

Cihanın yurdu hep çiğnense, çiğnenmez senin yurdun.

Bugün bir yemyeşil vadi, yarın bir kıpkızıl gülsen,

Gezersin, hanümanın şen, için şen, kainatın şen.   :

Hazansız bir zemin isterse, şayed ruh-i ser-bazın,

Ufuklar, bu'd-i mutlaklar bütün mahkum-i Pervazın.

Değil bir kayda, sığmazsın -kanatlandın mı- eb'ada;

Hayatın en muhayyel gayedir ahrara dünyada.

Neden öyleyse matemlerle eyyamın perişandır?

Niçin bir damlacık göğsünde bir umman huruşandır?

Hayır, matem  senin hakkın değil Matem  benim hakkım:

Asırlar var ki, aydınlık nedir, hiç bilmez afakım!

Teselliden nasibim yok, hazan ağlar baharımda;

Bugün bir hanümansız serseriyim öz diyarımda!

Ne hüsrandır ki: Şark'ın ben vefasız, kansız evladı,

Serapa Garb'a çiğnettim de çıktım hak-i ecdadı!

Hayalimden geçerken şimdi; fikrim hercümerc oldu,

Salahaddin-i Eyyubi'lerin, Fatih'lerin yurdu.

Ne zillettir ki: Nakuus inlesin beyninde Osman'ın;

Ezan sussun, fezalardan silinsin yadı Mevla'nın!

Ne hicrandır ki: En şevketli bir mazi serab olsun;

O kudretler, o satvetler harab olsun, türab olsun!

Çökük bir kubbe kalsın ma'bedinden Yıldırım Han'ın;

Şena'atlerle çiğnensin muazzam kabri Orhan'ın;   __

Ne haybettir ki: Vahdet-gahı dinin devrilip, taş taş,

Sürünsün şimdi milyonlarca me'vasız kalan dindaş

Yıkılmış hanümanlar yerde işkenceyle kıvransın;

Serilmiş gövdeler, binlerce, yüzbinlerce doğransın!

Dolabın sonra, İslam'ın harem-gahında na-mahrem

Benim hakkım, sus ey bülbül, senin hakkın değil matem !