Eğitim Öğretim İle İlgili Yazılar, Çalışmalar, Belgeler > Şiir Koleksiyonu, Şiir Antolojisi > Mehmet Akif Ersoy’un Şiirlerinden Seçmeler, Safahat Şiirleri

SECDE ŞİİRİ (SAFAHAT ŞİİRLERİ) (MEHMET AKİF ERSOYUN ŞİİRLERİNDEN SEÇMELER)

Şuhudundan cüdadır, çok zamanlar var ki, imanım;

Bu vahdet-zara - guya ! - geldim amma bin peşimanım:

Huzur imkanı yok, dünyayı etmiş cezben istila;

Ne hüsrandır, İlahi , ma'bedim, çepçevre, vaveyla!

Derinlikler, kovuklar, kuytular, şellaleler, yarlar,

Bulutlar, yıldırımlar, çöller, enginler, sular, karlar,

Güneşler, gölgeler, aylar, şafaklar Hepsi çığlıkta;

Gelir tarrakalar çaktıkça ecramın karanlıkta!

Saba dağlarda Sur üfler, coşar vadide bin mahşer;

-Denizler yükselir, seller döner, taşlar sema' eyler. –

Ufuklar çalkanır, kaynar ziya girdabı göklerde;

Asırlar devrilir: Çamlar, çınarlar, çırpınır yerde.

Bütün zerratı sun'un bir müebbed neşveden serhoş;

Sağım serhoş, solum serhoş, İlahi , ben ne yapsam boş! Ömürlerdir, gözüm yollarda, hala beklerim, hala,

Şuhud imkanı yok, coştukça hilkatten bu vaveyla.

Hayır! Bir başka ruh esmiş ki, akşam, sermediyyette:

Uyandım, fecre baktım, titriyor par par meşiyyette.

O coşkun na'ralar bi-tab; o taşkın zerreler mahmur;

O tufanlardan ancak terliyor, maşrıkta tek bir nur.

O gömgök kubbe, Sina-rengi tutmuş, bir avuç toprak:

Işıklar püskürürken, şimdi haşyetlerle müstağrak!

O ecram, ah  o gözler öyle faniler ki Mevla'da,

Dönüp bir kerre olsun bakmıyorlar artık eb'ada.

Denizler, dalgalar, dağlar, ağaçlar, gölgeler dalgın

İlahi! Ürperen tek gölge yok bağrında afakın.

Saba durgun, sular durgun, gölün durgun hayalinde,

Ne ma'nidar o gökler, kudretin bir vahyi halinde!

Bu vahdet-zara dün baktım: Ne meyhaneydi cuşacuş!

Bugün rindanı gördüm: Başka bir peymaneden bi-huş.

Bütün dünya serilmiş sunduğun vahdet şarabından;

Ben'im mest olmıyan meczubun, Allah'ım, benim

meydan!

Bırak, haşir kalan seyrinde mi'racım devam etsin;

Rüku'um yerde titrerken, huşu’um Arş'ı titretsin!

İlahi ! Serseri bir damlanım, yetmez mi hüsranım?

Bırak, taşsın da coştursun şu vahdet-zan imanım.

Bırak, hilkatte hiç ses yok, bırak, meczübunun feryad

Bırak, tehlilim artık dalgalansın, herçi-bad-abad!

Kıyılmaz lakin , Allah'ım, bu gaşyolmuş yatan vecde..

Bırak, hilkat le olsun varlığım yek-pare bir secde!