Eğitim Öğretim İle İlgili Belgeler > Tiyatro Oyunları, Skeçler, Piyesler, Oratoryolar, Rondlar, Monologlar, Dramalar, Canlandırmalar

DEPREM SONRASI (DRAMA ÖRNEĞİ) (KISA TİYATRO) (TİYATRO OYUNLARI, SKEÇLER, PİYESLER, ORATORYOLAR, RONDLAR, MONOLOGLAR, DRAMALAR, CANLANDIRMALAR)

Kişiler:

Baba: 35 yaşında

Anne: 32 yaşında

Veli: 10 yaşında

Ayşe: 12 yaşında

Meliha Hanım: 30 yaşında

Mehmet Bey: 34 yaşında

(Oyun mutfak sahnesiyle başlar. Anne oturma odasındakileri akşam yemeği için çağırır.)

Anne: Haydi! Yemek hazır...

Baba: Peki geliyoruz.( Baba sahneye girer)

Anne: Bak gelmiyorlar bide sen çağır.

Baba: Veli, Ayşe hadi yemeğiniz soğuyor.

Ayşe: Peki baba geliyoruz.

Veli: Ben yemeyeceğim işte!

Baba: Olur mu oğlum? Haydi kapat televizyonu, yemeğe gel.

(Aile hep beraber yemek yemeğe başlar)

Baba: Veli kes yaramazlığı, masayı sallama.

Veli : Ben sallamıyorum baba.

Anne: Sadece masa değil avize de sallanıyor.

Ayşe: Deprem oluyor galiba

Baba: Evet deprem oluyor. Sakin olun. Kalkalım ve korunaklı yerlere gidelim.

Anne: Veli sen benimle çamaşır makinesinin yanına otur.

Baba: Gel Ayşe biz de ocağın yanına oturalım.

Veli: Işıklar. Işıklara ne oldu.

Baba: Korkma oğlum buradayız şimdi geçer.

Anne: Yavaşladı gibi.

Baba: Evet evet bitti.

Ayşe: Haydi çıkalım artık.

Baba: Tamam kızım deprem çantamızı alıp çıkalım.

Veli: Onun içinde el feneri vardı. Yolumuzu bulabiliriz. Çanta zaten kapının yanında.

(Evin dışındadırlar, komşuları da ordadır. Evin yıkıntısına bakarlar.)

Anne: Vaktinde çıkmışız.

Baba: Evet. İçinde kalsaydık halimiz fenaydı.

Mehmet Bey: Bakın bizimkinden daha yüksek binalar ayakta. Bizimki ne kadar çürükmüş.

Baba: Evet. Deprem bir şey yapmıyor. İnsanları öldüren şey çürük binalar.

Mehmet Bey: Zemin de önemli. Ona uygun bina değilmiş bizimki yıkıldı.

Baba: Neyse ki sigortamız var.

Mehmet Bey: Benim o da yok. Fazla para gidiyor diye yaptırmadım.

Meliha Hanım: Aman cana gelecek mala gelsin. Kimse kalmadı değil mi içerde?

Mehmet Bey: Kalmadı galiba.

Veli: Benim karnım hala aç.

Anne: Deprem çantasında bisküvi falan olacaktı onları ye.

Veli: Bence yok.

Anne: Nerden biliyorsun?

Veli: Hepsini geçen gün ablam yedi.

Ayşe: Yalan söyleme, sen de yedin.

Baba: Siz böyle zor zamanlar için sakladığımız şeyleri yediniz ha! İşte şimdide acıktık deyin.

Anne: Şimdi ne yapacağız. Hava da soğudu.

Baba: Çantada battaniye yok mu? Sarılalım.

Anne: Şey, ben battaniyeyi ağır olur diye çıkarmıştım. Fakat para olacaktı bir şeyler alalım.

Baba: Para da yok. Geçen gün param bitti. Bankamatiğe gitmeye de üşendim. Çantadan ödünç aldım.

Mehmet Bey: Yahu (bilgi yelpazesi.net) siz ne yapmışsınız.

Meliha Hanım: İnsan hiç bu günler için ayırdığını harcar mı?

Mehmet Bey: Deprem ülkemizin gerçeği tedbirli olmalıyız.

Baba: Haklısınız. Şimdi bunun sıkıntısını çekiyoruz.

Anne: Bu bize ders olsun.

Veli Ayşe: Evet bize de...

Mehmet Bey: Bizim çantadakilerden yararlanın.

Baba: Teşekkür ederiz.

Meliha Hanım: Ne demek. Zor günlerimizde birbirimize yardım etmeyeceğiz de ne yapacağız...