Eğitim Öğretim İle İlgili Belgeler > Tiyatro Oyunları, Skeçler, Piyesler, Oratoryolar, Rondlar, Monologlar, Dramalar, Canlandırmalar

İNCELİK KARAGÖZ VE HACİVAT (KARAGÖZ İLE HACİVAT) (TİYATRO OYUNLARI, SKEÇLER, PİYESLER, ORATORYOLAR, RONDLAR, MONOLOGLAR, DRAMALAR, CANLANDIRMALAR, METİNLER)

Hacivat: (Şiir söyleyerek gelir.)

Açarız her akşam biz bu perdeyi,

Neşeyle izleyin siz bu perdeyi.

Sizin alkışınız can verir bize,

Açık tutarız kış yaz bu perdeyi.

Hem çalarız hem söyleriz şarkıyı,

İnletti cümbüşle saz bu perdeyi.

İzlemeye gelen hep mutlu olur,

Açtı kim bilir kaç kez bu perdeyi.

Hacivat: (Devam eder.) Yar bana bir eğlence...

Aman bana bir eğlence...

Karagöz: (Sahnenin köşesinden) Hacivat ne bağırıyorsun?

Hacivat: Vay benim iki gözüm, candan dostum, şekerden tatlım! Gel aşağıya da biraz konuşalım.

Karagöz: (Hacivat’ın yanına gelir.) Sabah sabah beni uykudan uyandırdın? Ne konuşacaksın?

Hacivat: Karagöz’üm insan önce bir selam verir, sende hiç incelik yok!..

Karagöz: Üzerimde gecelik var ya!..

Hacivat: Ne geceliği Karagöz’üm, incelik incelik...

Karagöz: O nasıl şey?

Hacivat: İnsanlar karşılaşınca birbirine selam verir.

Karagöz: Biz karşılaşmadık ki, sen beni uyandırdın.

Hacivat: Neyse efendim, günaydın!

Karagöz: Sabah sabah seni görenin günü nasıl aydın olur?

Hacivat: Efendim, öyle demezler.

Karagöz: Ne derler?..

Hacivat: Hoş geldiniz, safa geldiniz, keyifler nasıl? derler.

Karagöz: Peki öyle olsun. Nereden geliyorsun böyle?

Hacivat: Efendim, başıma bir şapka almak için çarşıya gitmişti. Dönerken yorgunluk çıkarmak üzere Karagöz’üme uğrayayım dedim.

Karagöz: Ne yapayım şapka aldınsa? Paran varmış da almışsın. Olmayanlar ne yapsın?

Hacivat: Canım Karagöz’üm, öyle mi derler?

Karagöz: Ya nasıl derler?

Hacivat: Güle güle kullan, başında paralansın, demek yok mu!?

Karagöz: Güle güle kullan, başında paralansın!

Hacivat: Hah aferin! İşte böyle demeli ya! Derken efendim, evde odun bitmiş, biraz al, dediler. Hazır elimde para varken doğru oduncuya gitti Beş on çeki odun aldım. Oradan kömürcüye gitti Beş on çuval da kömür aldım. Odunları odunluğa, kömürleri de kömürlüğe yerleştirdim.

Karagöz: Güle güle kullan, başında paralansın!

Hacivat: Aman Karagöz’üm, ben odun, kömür aldım.

Karagöz: İyi ya, güle güle kullan, başında paralansın!

Hacivat: Karagöz’üm öyle demezler...

Karagöz: Ne bileyim ben, sen öyle öğretmedin mi?

Hacivat: O şapkaya göreydi.

Karagöz: Oduna, kömüre ne derler?

Hacivat: Güle güle yak, otur da külüne bak derler.

Karagöz: Anladık, güle güle yak, otur da külüne bak!

Hacivat: Eksik olma Karagöz’üm! Derken efendim, geçen günkü doluda evin kiremitleri kırılmış, yağan (bilgi yelpazesi. com) yağmur evin içine akıyor. Kimi yerlerin de onarılması gerekiyor. Bir usta çağırdım. Evi bir güzel onardı. Görme Karagöz’üm, sanki yeni bir ev oldu.

Karagöz: Güle güle yak, otur da külüne bak!

Hacivat: Ben evi yeni yaptırdım, öyle denmez.

Karagöz: Ya nasıl derler?

Hacivat: Oh, oh! Çok sevindim! Güle güle oturunuz, içinden hiç çıkmayınız, derler.

Karagöz: Olur, oh, oh! Çok sevindim! Güle güle oturunuz, içinden hiç çıkmayınız!

Hacivat: Eksik olma Karagöz’üm! Sonra efendim, alışveriş yapmak için sokağa çıktı. Bir de baktı ki köşe başında iki kişi kavga ediyorlar. Ayırayım diye aralarına girdim. O sırada polisler gelmez mi? Beni de kavgacılardan sanıp karakola götürdüler. Oradan da doğru hapishaneye...

Karagöz: Oh oh! Çok sevindim! Güle güle oturunuz, içinden hiç çıkmayınız!

Hacivat: Aman kardeş, sen ne diyorsun? Beni hapse attır.

Karagöz: İyi ya, oh, oh! Çok sevindim! Güle güle...

Hacivat: Onu öyle demezler.

Karagöz: Ya nasıl derler? Ne bileyim ben, sen öğretti

Hacivat: Onu ev için öğretmişti. Bu durumda, yakında biri yardım eder de çıkarır, siz merak etmeyin, inşallah ötekini de çıkarırlar, denir.

Karagöz: Yakında biri yardım eder de çıkarır, siz merak etmeyin, inşallah ötekini de çıkarırlar.

Hacivat: Neyse Karagöz’üm, sonunda benim suçum olmadığı anlaşıldı, bıraktılar. Ben o sevinçle eve gelirken fırından bir pide alayım dedim. Fırının önüne gitti Bana şuradan iki tane pide verin, demeye kalmadı, fırıncının biri pide çıkarıyormuş, küreği çekince, kaza ile küreğin sapı gözüme geldi. Az kaldı gözümü çıkarıyordu.

Karagöz: Yakında biri yardım eder de çıkarır, siz merak etmeyin, inşallah ötekini de çıkarırlar!

Hacivat: Karagöz’üm, gözüm çıkacaktı diyorum.

Karagöz: İyi ya, yakında biri yardım eder de çıkarır siz merak etmeyin, İnşallah ötekini de çıkarırlar!

Hacivat: Canım öyle demezler.

Karagöz: Ya nasıl derler?

Hacivat: Dikkatsiz fırıncıya çıkışırlar; (...) görmüyor musunuz, utanmazlar, önünüze arkanıza baksanıza, derler.

Karagöz: (...) Görmüyor musunuz, utanmazlar, önünüze arkanıza baksanıza!

Hacivat: Derken efendim, pideleri aldım, eve geldim. Çoluk çocuk tüm aile sevinçle bana sarıldılar. Öpmeye başladılar.

Karagöz: (...) Görmüyor musunuz, utanmazlar, önünüze arkanıza baksanıza!

Hacivat: Aman Karagöz’üm, bunlar benim çocuklarım.

Karagöz: Seni gidi utanmaz. (Hacivat gider.) Seni gidi palavracı!.. Yok şapka almış, yok odun almış, yok evini yaptırmış, bana ne bunlardan!.. Ben gider kahvaltımı yaparım. Kendi işime bakarım. (Gider.)

EKLEMEK İSTEDİKLERİNİZ VARSA AŞAĞIDAKİ "Yorum Yaz" kısmına ekleyebilirsiniz.