Eğitim Öğretim İle İlgili Belgeler > Tiyatro Oyunları, Skeçler, Piyesler, Oratoryolar, Rondlar, Monologlar, Dramalar, Canlandırmalar

ÖNYARGILARIMIZ (ÖNYARGININ ZARARLARI) (TİYATRO OYUNLARI, METİNLERİ, SKEÇLER, PİYESLER, ORATORYOLAR, RONDLAR, MONOLOGLAR, DRAMALAR, CANLANDIRMALAR, KISA TİYATRO OYUNLARI)

Karakterler:

Öğretmen (Erkek, 35 yaşlarında)

1.öğrenci (Kız, 15 yaşlarında)

2. öğrenci (Erkek, 15 yaşlarında)

3. öğrenci (Kız, 15 yaşlarında)

4. öğrenci (Erkek, 15 yaşlarında)

5. öğrenci (Kız, 15 yaşlarında)

6. öğrenci (Erkek, 15 yaşlarında)

(Öğretmen sınıfa girer. 8-10 kişilik öğrenci grubu ayağa kalkar. Öğretmen eliyle oturtturur.

Öğretmen: Evet arkadaşlar bu gün derse geçmeden önce size birinden söz etmek istiyorum. Anlatacağım insanın başkalarının yardımına gereksinimi var. Durumunu size anlatıp ona bakıp bakamayacağınızı soracağım. Anlaşıldı mı?

Tüm sınıf: Anlaşıldı.

Öğretmen: Dikkatli dinleyin. Sözünü ettiğim kişi ne konuşuyor, ne de söylenenleri anlıyor.

1. Öğrenci: Sağır ve dilsiz mi hocam.

Öğretmen: Hayır sağır ve dilsiz değil. Bazen saatlerce geveliyor ama hiçbir şey anlaşılmıyor.

1. Öğrenci: Çok zor bir durum hocam. Hem konuşmuyor hem de söylenenleri anlamıyor. Durmadan da konuşuyor böyle biriyle ben yapamazdım şahsen.

Öğretmen: Daha hiçbir şey duymadınız. Bu kişi de ; zaman, yer, ya da kişi kavramı da yok. Yalnız nasıl oluyorsa, kendi adı söylendiğinde tepki veriyor. Son altı aydır onun yanındayım, ne görünüşü için en ufak bir çaba sarf etmedi. Üstelik bakım yapılırken yardımcı olmuyor.

2. Öğrenci: Yardıma ihtiyacı olmasını anlayabilirim de onunu için yapılan şeylere güçlük çıkarması katlanılır gibi değil. O zaman akıl hastanesine yatırılmalı.

Öğretmen: Yoo, aklı gayet başında.Hiç bir psikolojik sorunu da yok. Buna rağmen onu hep başkaları besliyor, yıkıyor ve giydiriyor. Gömleği salyalarından dolayı sürekli leke içinde.

3. Öğrenci: Hocam büyük konuşmak istemem ama böyle birine kesinlikle bakamam ben.

Öğretmen: Fikrinizi söylemek için acele ediyorsunuz Anlatacaklarım bitmedi. Bu kişi yürümüyor da. Uykusu düzensiz. Gece yarısı uyanıp çığlıklarıyla herkesi uyandırıyor. Bazen saatlerce sakinleştirmek gerekiyor.

4. Öğrenci: Bu kişiye bakmak için insanda peygamber sabrı olması gerekiyor.

Öğretmen: Öyle demeyin çoğu zaman mutlu ve sevecen.

5. Öğrenci: Böyle birinin nasıl mutlu ve sevecen olabileceğini aklım almıyor doğrusu.

Öğretmen: Ama öyle, mutlu ve sevecen. Fakat bazen ortada bir sebep yokken sinirleniyor. Biri gelip onu yatıştırana kadar da feryat figan bağırıyor.

6. Öğrenci: Hocam yanlış anlamayın ama anlattığınız kişiye ne bir acıma, ne bir şefkat, ne de sevgi duyabildim. Akıl hastası olsaydı (bilgi yelpazesi.net) anlayabilirdim ama ben böyle bir kişiye bakamazdım.

Öğretmen: Sizlerde arkadaşınız gibi mi düşünüyorsunuz? Bu kişiye bakabilecek biri aranızda yok mu? (Herkes başını önüne eğer.Cevap vermez.) Size bir şey daha söyleyeceğim. Siz anlattığım kişiyi gördünüz ve çok yakından tanıyorsunuz.

1. Öğrenci: Dalga geçmeyin hocam böyle birini ben ömrümde görmedim.Görsem kesinlikle unutmazdım.

(Diğer öğrenciler “ben de” “ben de” derler.)

Öğretmen: Gördünüz hem de çok sevdiniz. Anlattığım kişi benim altı aylık kızım Cansu. (Tüm sınıf şaşkınlık sesleri çıkarır)

2. Öğrenci: Nasıl da düşünemedik.

Öğretmen: Buradan çıkarılacak iki sonuç var. İlki çocuk bakımının içinde sevgi yoksa ne denli katlanılmaz biri iş olduğu. Eğer sevgi varsa. Dünyanın en güzel işi olduğudur. İkincisi ise bugünkü ders konumuz olan önyargılarımız. Bu olayı da bunun kurguladım. Evet konumuz önyargılarımız.