|
|
Eğitim Öğretim İle İlgili Belgeler > Tiyatro Oyunları, Skeçler, Piyesler, Oratoryolar, Rondlar, Monologlar, Dramalar, Canlandırmalar
UMUDUN BİTTİĞİ AN (KISA TİYATRO) (TİYATRO OYUNLARI, SKEÇLER, PİYESLER, ORATORYOLAR, RONDLAR, MONOLOGLAR, DRAMALAR, CANLANDIRMALAR)
(Genç Kız, Çocuk Esirgeme Kurumu’nun müdürüyle konuşmaktadır.Gözlemlediği çocuklardan Ahmet ile ilgilenmek istediğini söyler.)
MÜDÜR: Hanımefendi, bu isteğiniz mutlu etti beni.Ancak neden özellikle Ahmet’le ilgilenmek istiyorsunuz?
GENÇ KIZ:Ahmet diğer çocuklardan çok farklı.Hep yalnız, arkadaşı yok.Kimseyle konuşmuyor, konuştuğu zamanlarda ise çok hırçın bir tavır sergiliyor.Bence onun ilgi ve sevgiye ihtiyacı var.
MÜDÜR: Bakın, Ahmet’in durumunu biliyorum aslında.Onu seçtiniz ama sizi epeyce uğraştırabilir.Bu iş, sandığınız kadar kolay değil.
GENÇ KIZ: Olsun. Zor da olsa, böyle bir görev üstlenmek istiyorum.
MÜDÜR: Ahmet’le öğretmenleri bile baş edemiyor.Derslere karşı ilgisiz, arkadaşlarıyla uyumsuz, hırçın bir çocuk. Bunu gerçekten yapmak istediğinizden emin misiniz?
GENÇ KIZ: Evet. Onunla ilgileneceğim. Biraz ilgi gösterilirse, iyi ve uyumlu bir çocuk olacağına inanıyorum.
MÜDÜR: Peki öyleyse.Sizi Ahmet’le tanıştıracağım.Umarım başarırsınız ve onu topluma kazandırırız.
(Müdür, Genç Kız’ı Ahmet’in yanına götürür.Bahçede tek başına oturan çocuğa, artık kendisiyle kızın ilgileneceğini söyler ve oradan ayrılır.)
ÇOCUK: Bir tane daha mı? İstemiyorum, istemiyorum!
GENÇ KIZ: Çok iyi arkadaş olacağız seninle Ahmet.
ÇOCUK: Kimseyle arkadaş olmak istemiyorum, kimseyi sevmiyorum! Seni de istemiyorum!
GENÇ KIZ: (Elindeki paketi ona uzatır.) Bak bu oyuncağı sana getirdim. Arkadaşlığımızın ilk günü anısına saklar mısın?
ÇOCUK: (Paketi fırlatır.) İs-te-mi-yo-rum!
(Genç Kız ona yaklaşmak, başını okşamak ister ama çocuk onu iter.)
ÇOCUK: Git artık, git buradan!
GENÇ KIZ: Ben sana yardım etmeye çalışıyorum Ahmet, neden böyle davranıyorsun? Neden bu kadar öfke dolusun?
ÇOCUK: "Ders çalışman gerek Ahmet, şimdi uyuma zamanı Ahmet, arkadaşlarınla oynasana Ahmet…" Bana nasıl yardım ettiğinizi çok iyi biliyorum.
GENÇ KIZ: Hayır. Sana hiçbir kısıtlama getirmeyeceğim, o şekilde davranmayacağım. Ben sadece seninle dost olmak istiyorum.
|
|
ÇOCUK: Sen beni anlayamazsın ki!
GENÇ KIZ: Neden?
ÇOCUK: Bana yardım da edemezsin! Hiç kimse yardım edemez bana…
GENÇ KIZ: Ama neden?Anlat sorunlarını, konuşmazsan sana nasıl yardım edebilirim ki?
ÇOCUK: Sen ailesizliğin, kimsesiz olmanın ne demek olduğunu bilir misin?
GENÇ KIZ: Hayır… Ama anlayabiliyorum neler hissettiğini.
ÇOCUK: Hep bir ailem olsun istedim; annem, babam, sıcak bir evim…Anne-babasıyla gezen çocuklara imrendim durdum. "Ne kadar da şanslılar" diye iç geçirdim.Yanımda annem-babam olsaydı böyle mi olurdu…
GENÇ KIZ: Senin ailen ben olacağım artık Ahmet.
ÇOCUK: Buraya gelen herkes, bize yardım edeceğini söyler ama bir süre sonra arayıp sormaz olurlar. Ailem gibi onlar da beni terk edip gittiler. Sen de öyle olacaksın!
GENÇ KIZ: Sana söz veriyorum Ahmet, sadece şimdi değil, büyüyüp kocaman bir adam olsan da yalnız bırakmayacağım seni.
ÇOCUK: Yalan söylüyorsun!
GENÇ KIZ: Hayır. Söz veriyorum her zaman yanında olacağım.
(O günden sonra kız, her gün Ahmet’i ziyarete gelir, bazen ona hediyeler de getirir.Derslerine ilgi duyması ve arkadaşlarıyla iyi bir ilişki kurması için çok çaba harcar.Ona değer verdiğini hissettirir ve güvenini kazanır.Genç kız, onun en yakını olmuştur artık.
Aradan on yıl geçmiştir.Ahmet başka bir şehirde üniversite okumaktadır.Okuldan arkadaşı Ali ile konuşurlar.)
ALİ: Ne yapıyorsun Ahmet?
AHMET: Hayattaki tek yakınım, tek dostum, en çok değer verdiğim insana mektup yazıyorum.Gelecek hafta ziyaretine gideceğim yine.Onu ve küçük Mert’i çok özledim.Geçen gün telefonda konuştuk, beni dört gözle bekliyorlarmış.
ALİ: Hani çocukluğundan beri senin her derdinle ilgilenen, sana annelik eden kadın mı?
AHMET: Evet. O kadın olmasaydı eğer kimsesizliğim devam edecekti Ali, kaybolup gidecektim. Yaşama dört elle sarılamayacak, buralara (bilgi yelpazesi.net) gelemeyecektim. Umutlarım tükenmişti tamamen…Ona çok şey borçluyum…
ALİ: Yaptığı iyilikle seni hayata döndürüp, topluma kazandırmış. Keşke herkes bu duyarlılığa sahip olsa…O çocukların ne durumda olduğunu düşünüp bir şeyler yapabilse…
AHMET: Çok haklısın Ali! Ben Çocuk Esirgeme Kurumu’nda büyüdüm. Bugün bir yerlere gelmiş olsam bile onları unutmadım, sürekli oradayım, hep ilgileniyorum o çocuklarla, ilgileneceğim de…
ALİ: Beni de götürsene oraya Ahmet! Ben de onlar için bir şeyler yapmak istiyorum.
AHMET: Ne kadar da mutlu edersin çocukları…Yarın, birkaç küçük hediye ile ziyarete gidelim onları. Kimsesizliklerini hissetmesinler, umutlarını yitirmesinler…Onları da kazandıralım topluma, hayata…
|
|
| ||||