ERCÜMENT EKREM TALU’NUN HAYATI, KİTAPLARI, SANATI, ESERLERİ, EDEBİ KİŞİLİĞİ (2) (YAZARLARIN VE ŞAİRLERİN HAYATLARI, KİTAPLARI)

(1886-16. 12. 1956- İSTANBUL)

Ercüment Ekrem Talu, İstanbul İstinye’de doğmuştur. Babası Recaizade Mahmut Ekrem Bey’dir.

İyi bir öğrenim gören Ercüment Ekrem Fransız mekteplerinde okumuş, Galatasaray Lisesi’ni ve Mekteb-i Hukuk’u bitirmiş, Paris Siyasi İlimler Okulu’na devam etmiştir.

1906 da Düyün-ı Ümümiye’ye mütercim olarak giren Ercüment Ekrem, 1908’de Ayan Meclisi mütercimi, daha sonra da Babıali teşrifat memuru olur. 1919’da Matbuat Umum Müdürlüğüne, 1931’de  Varşova Elçilik Müşteşarlığı görevine atanır.

Daha sonra  sırasıyla Siyasal Bilgiler, Ankara Hukuk Fakültesi, Gazi Terbiye Enstitüsü Fransızca öğretmenliği, Galatasaray ve Notre  Dam de Sion Liselerinde edebiyat öğretmenliği görevlerini yapar. 1950 yılında, Galatasaray Lisesi öğretmenliğinden emekliye ayrıldıktan sonra, İstanbul Şehir Tiyatroları Edebi Heyetinde ve Sular İdaresi yönetim kurulu üyeliğinde bulunmuştur.

16 aralık 1956’da, yatmakta olduğu Fransız Hastenesinde siroz hastalığından ölen Ercüment Ekrem Talü, Zincirlikuyu mezarlığına gömülmüştür.

İlk yazısı daha on beş yaşındayken “Çocuklara Mahsus Gazete’de yayımlanan sanatçı, asıl ününü Meşrutiyet’ten sonra çeşitli gazete ve dergilerde yayımlanan makale, fıkra, sohbet, gülmece öyküleriyle ve romanlarıyla sağlar. Mütareke döneminde ise Aka Gündüz’le birlikte “Alay” adlı bir gülmece dergisi çıkarır(1920-22).

Romanlarında toplumsal konuları ele aldığı yapıtlarında gülmece yoluyla kimi sorunları deşmeye yönelmiştir. Yeni zenginlerin, mirasyedilerin, savaş vurguncularının, mahalle külhanbeylerinin, azınlıkların, toplum kesimindeki her türlü insaların gülünçlüklerini, eski İstanbul anılarını kendine özgü bir mizah çeşnişi katarak anlatır.

“Meşhedi”, “Kopuk”, “Torik” gibi ölümsüz tipler yaratır. Rum, Ermeni, Çerkes, Acem, Arnavut, Arap, Musevi taklidini yazılarına ustaca yerleştirir. Ahmet Rasim, (bilgi yelpazesi.net) Hüseyin Rahmi, Sermet Muhtar güldürü geleneğine yeni boyutlar kazandırır.

Şiir, fıkra, makale, söyleşi, anı, çeviri, hikaye, roman türlerinde rahatlıkla yazan sanatçı Türkçe’den başka 9 dili daha konuşur, okur ve yazardı. Eserleri:

A) Romanları:

1) Gün Batarken (1922), 2) Kopuk (1922), 3) Asriler (1922), 4) Sabir Efendi’nin Gelini (1922), 5) Kundakçı (1926) 6) Meşhedi ile Devrialem (1927), 7) Kodaman (1934), 8) Bu Gönül Böyle Sevdi (1941), 9) Çömlekçioğlu ve Ailesi (1945), 10) Beyaz Şemsiyeli (1928), 11) Şevketmeab (1925), 12) Gemi Aslanı (1928), 13) Meşhedi Aslan Peşinde (1934), 14) Papeloğlu (1938), 15) Kan ve İmam (1923)

B) Hikayeleri:

1)Teravihten Sahura (1927), 2) Kız Ali (1926), 3) Güldüren Kitap (1927), 4) Gün Doğmayınca (1927), 5) Meşhedi’nin Hikayeleri (1927), 6) Sevgiliye Masallar (1925), 7) Evliya-ı Cedit (1920).

C) Anı:

Dünden Hatıralar (1945)