hayatın içinden bilgiler > isimler sözlüğü, isimler ve anlamları > bayan isimleri ve bayan isimlerinin anlamları

Ş HARFİ İLE BAŞLAYAN BAYAN İSİMLERİ VE BAYAN İSİMLERİNİN ANLAMLARI (İSİMLER SÖZLÜĞÜ)

ŞADAN: (FAR) Keyifli, neşeli, sevinçli.

ŞADİYE: (AR) Memnunluk, sevinç, gönül ferahlığı. Güzel sesle şarkı okuyan, şiir söyleyen.

ŞADUMAN: (AR) Sevinçli, neşeli, memnun.

ŞAHANDE: (FAR) Mutlu, memnun.

ŞAHANE: (FAR) Hükümdarlara yakışacak kadar güzel, eksiksiz olan.

ŞAHBANU: (FAR) Hükümdar eşi, şah hanımı.

ŞAHDANE: (FAR) İri inci tanesi.

ŞAHESER: (FAR) Değerli, üstün nitelikli. Kalıcı, değerli, üstün yapıt.

ŞAHHANIM: (FAR) Hanım sultan. Şah ve hanım kelimelerinden birleşik isim.

ŞAHIGÜL: (FAR) Gül dalı.

ŞAHİKA: (AR) Zirve, doruk, dağ tepesi.

ŞAHMELEK: (FAR-AR) Melekler kadar güzel, güzellikte lider.

ŞAHNAZ: (FAR) Çok nazlı.

ŞAHNİSA: (FAR-AR) Hükümdar kadın, hükümdar karısı. Kadınların şahı.

ŞAHNUR: (AR-FAR) Kaynak, ışık kaynağı. Münevver.

ŞAHSINUR: (AR) Nurlu kişi, aydınlık kimse.

ŞAİKA: (AR) İstekli, hevesli, şevkli.

ŞAKİRE: (AR) Şükreden, durumundan memnun olan. Allah'a şükreden.

ŞAYAN: (FAR) Uygun, yakışır, münasip, layık.

ŞÂYESTE: (FAR) Layık uygun, münasip.

ŞAYLAN: (TR). Çok övünen, gururlu kimse. Sevinçli, neşeli.

ŞAZİMET: (AR) Kimseye benzemeyen, farklı, tek, eşsiz.

ŞAZİYE: (AR) (bkz. Şadiye).

ŞEBNEM: (FAR) Havada buhar durumundayken gecenin serinliğiyle yerde ya da bitkilerin üzerinde toplanan su damlacıkları, çiğ.

ŞEBNUR: (AR-FAR) Gecenin nuru, gecenin ışığı, aydınlığı.

ŞEFAKAT: (AR) Şefkat, acıyarak ve esirgeyerek sevme.

ŞEFİKA: (AR) Şefkatli, acıması olan, esirgeyici.

ŞEFKAT: (AR) Sevecenlik, acıma ve sevgi duygusu.

ŞEHADET: (AR) (bkz. Şahadet).

ŞEHBAL: (FAR) Kuş kanadının en uzun tüyü.

ŞEHNAZ: (FAR) Türk musikisinde mürekkep bir makam ve perde. Çok nazlı.

ŞEHPER: (FAR) Kuş kanadının en uzun tüyü.

ŞEHRAZAT: (FAR) Kendi kendine yaşayan, özgür.

ŞEHRİBAN: (FAR) Şehrin büyüğü, ileri geleni.

ŞEHRİNAZ: (FAR) Türk müziğinin en eski makamlarından.

ŞEKİBE / ŞEKİPE: (FAR) Sabır, tahammüllü, dayanıklı.

ŞEKURE: (AR) Çok şükreden, şükredici, değer bilen.

ŞELALE: (AR) Büyük bir akarsuyun yüksekten düşmesiyle meydana gelen büyük çağlayan, çavlan.

ŞEMİME: (AR) Güzel kokulu şey.

ŞEMİNUR: (AR) Mum ışığı, mum aydınlığı.

ŞEMSİNİSA: (FAR-AR) Kadınların güneşi. Güneş gibi kadın.

ŞEMSİNUR: (AR) Güneşin ışığı, nuru.

ŞEN: (FAR) Neşeli, sevinçli.Daha çok iki isimlerde kullanılır. Şener, Şenol.

ŞENAL: (FAR-TR) (bkz. Şen).

ŞENEL: (FAR-TR) Şen ve mutlu ev. Bölge, il.

ŞENGÜL: (FAR-TR) Gülün en güzel hali.

ŞENGÜN: (FAR-TR) Sevinçli, ferah gün.

ŞENAY: (FAR-TR) Ayın parlaklığı, güzelliği.

ŞENNUR: (FAR-TR) Neşeli ve nurlu insan.

ŞENOL: (FAR-TR) Şen ve mutlu ol.

ŞERARE: (AR) Kıvılcım.

ŞERİFE: (AR) Şerefli, kutsal. Soylu temiz.

ŞERMENDE: (FAR) Utangaç, çok utanan, mahcup.

ŞERMİN: (FAR) Utangaç, mahcup.

ŞEVKİYE: (AR) Şevkle ilgili, şevke ait, neşeli.

ŞEVVAL: (AR) Hicri takvime göre yılın 10. ayı, ilk üç günü şeker bayramıdır.

ŞEYDA: (FAR) Aşk çılgını, çok tutkun, aşık.

ŞEYDAGÜL: (FAR) (bkz. Şeyda).

ŞEYDANUR: (FAR-AR) (bkz. Şeyda).

ŞEYMA: (AR) Bedeninde ben veya benzer bir izi olanlar.

ŞİİR: Zengin sembollerle uyumlu seslerle ortaya çıkan edebi anlatım biçimi

ŞİRAZE: (FAR) Kitap ciltlerinin iki ucunda bulunan ve yaprakları muntazam tutan, ibrişimden örülmüş ince şerit. Esas, düzen, nizam.

ŞİRİN: (FAR) Sevimli, cana yakın.

ŞÖHRET: (AR) Şöhretli, ünlü, şöhreti ağızlarda dolaşan.

ŞÖLEN: (TR) En üst idareci tarafından bütün halka verilen, yemek, ziyafet.

ŞÜLE: (AR) Alev, yalım. Alevli ateş.

ŞÜKRAN: (AR) İyilik bilme, gönül borcu, minnettarlık.

ŞÜKRİYE: (AR) İyilik bilme, minnettarlıkla ilgili, iyilik bilen.

ŞÜKUFE: (FAR) Çiçek. Süslemede çiçek motiflerine dayanan bir tarz.

>>>TIKLAYIN<<<